P. Amh. 2 ⇧
= CPL 244; = Mitteis, Chrest. 380; Photo: E.A. Lowe, Codices Latini Antiquiores, Supplement (Oxford 1971), Nr. 1802.
Archiv 3 ⇧
Archiv 4 ⇧
Archiv 5 ⇧
B.G.U. 1 ⇧
π̄π̄ = π(ραι)π(οσίτῳ)? oder (da korr.): β(ενε)φ(ικαρίῳ)? oder p(rimo) p(ilo)? Paul M. Meyer, B. ph. W. (1912), 530. Pr.
3
π(ραι)π(οσίτῳ) oder β(ενε)φ(ικαρίῳ) oder p(rimo)p(ilo) (B.L. 1, S. 8) → π(ριμι)π(ιλαρίῳ), P. Soc. 5. 461, vgl. dazu J.M. Carrié, Actes XVe Congr. 4 S. 166-167.
I 6
Die Lesung εἰ̣ [κ]αὶ̣ {α̣ι̣} (Mitteis, Chrest. 85) wird angezweifelt, E. Seidl, Rechtsgeschichte Ägyptens S. 225, Anm. 698.
Z. 9-12 dieses Textes verweisen auf das Darlehen P. Horak 80; der Text ist wohl von derselben Hand geschrieben wie P. Horak 80, vgl. dort die Einl.
λόγων τ̣ῆ̣ς περὶ άπάσης <τῆς τροφῆς> πίστεως οὔσης κτλ. Partsch in Sethe-Partsch, Demot. Urkunden zum ägypt. Bürgschaftsrechte S. 560 Anm. 2.
22
γένονται, τὴ̣ν | περὶ πάντων λόγων, τ̣ο̣ῖ̣ς περὶ άπάσης πίστεως οῦσης περὶ τ[ὸ]ν Παβοῦν. ᾽Εφ᾽ (?)ν δὲ χρόνον πε[ριῆ] | [ό όμολογῶν, ἔχειν αὐτὸν τὴν κατὰ] τῶν ὶδίων π̣ά̣ν[των] όλοσχερῆ ἐξουσίαν, πωλεῖν, ύποτίθεσθαι, | ἑτέροις παρασ[υ]νχωρεῖν τ̣ω̣ […] παρόντων δὲ ἐπὶ τῆς ὰρχῆς μαρτυρούντων καὶ συνσφραγισάν[των] | τοῦτο τῷ συνχωρήματι· Ὡρος Πανεφρέμμ[ε]ως τ̣ο̣[ῦ . . . .] ὡς ἐτῶ̣ν̣ εἴκοσι ὀκτὼ ο[ὐλὴ . . . . . .]ω[. .] . | ἐξ κτλ. Sch., P. gr. Berol. 25. Rabel, Elterl. Teilung ( Festschr. 49. Versamml. deutscher Philol. 1907) S. 5343. G.-H., P. Teb. II 381 Einl.
23
L. περὶ ἁπάσης <τῆς τροφῆς> πίστεως, Sethe-Partsch, Demot. Bürgschaftsurkunden S. 560, 2.
Vgl. S.E. Phang, The Marriage of Roman Soldiers, S. 22-52 mit griechischem Text S. 402-403.
Vgl. J.H. Oliver, Greek Constitutions, Doc. 70.; siehe auch noch B.L. 8, S. 19.Vgl. die Interpretation von St. Link, Konzepte der Privilegierung S. 93-95 (zu F.I.R.A. I2 78).
Vgl. G. Schiemann, Iuris Professio, Festgabe M. Kaser S. 233-244.Vgl. St. Link, Z.P.E. 63 (1986), S. 191-192.Photo: P. L.Bat. 23, Tafel I.
2
[- ca.9 -]ω̣ → [κατὰ τὸ δυνατ]ό̣ν̣, K.A. Worp, Z.P.E. 134 (2001), S. 182 (nach dem Photo).
3-4
[˪]γ̄ Τραι[α]νο[ῦ ῾Αδριανοῦ Σεβαστο]ῦ [καὶ] / [Που]πλίου Δ̣[ασσουμίου ῾Ρου]στικοῦ, A. Stein, Rev. de Phil. 3 Serie 11 (1937), S. 404.
3
Die Anm. in P. L.Bat. 25, S. 152, Anm. 2, daß [L] γ̣̄ nicht ausgeschlossen ist, weil es auch anderswo Jahres-nummern mit Strich gibt, trifft nicht zu: in B.L. 8, S. 19 ist [∟ ]γ̄ aus anderen Grunden abgelehnt.
5
προε[τέθη ..... ἐν τῆ]ι π̣α̣ρ̣εμ̣β̣ολ(ῆι) → προε[τέθη ἐν Ἀλεξ(ανδρείᾳ) ἐν τ]ῇ παρεμβολ(ῇ), K.A. Worp, Z.P.E. 134 (2001), S. 182 (nach dem Photo).
Zu datieren zwischen 30.5.72 und 28.1.78 n.Chr., N. Kruit – B. Muhs – K.A. Worp in: P. Zauzich, S. 368.
17
Αὐτοκ[ρά]το[ρος] → Αὐτο̣κ̣ρ̣ά̣τ̣ο̣(ρος) Κ̣α̣ίσαρο̣ς̣, P.J. Sijpesteijn, Z.P.E. 54 (1984), S. 67 (fehlerhaft zu B.G.U. 148).
Zu datieren auf 25.2.99 n.Chr. (statt 26.2.99), R. Ziegler, Z.P.E. 125 (1999), S. 214.
14
̣ ̣ ̣ ̣κεν[ ̣ ̣ἐ]κ κώμης καθειμένη[ν] → π[άντ]ω̣ν̣ [τῶν ἐ]κ κώμης, καθ᾿ ἑκά[σ]την, Wilcken, Chrest. 116.
Nd.: L. Migliardi Zingale, I testamenti Romani Nr. 12. (Vgl. auch noch die Ber. in B.L. 8.)Nd.: P.W. Pestman, The New Papyrological Primer2 Nr. 50.
Siehe die Lesungen/Erg. in Meyer, Juristische Papyri Nr. 25; davon sind die folgende zu Berichtigen (nach einem Photo):
Nd. M. David, B. A. v. Groningen, Papyrological Primer Nr. 31.Nd. V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 Nr. 50 S. 146-153.
Neudruck bei = Mitteis, Chrest. 316; Hunt Edgar, Select papyri 1 Nr. 85.; P.M. Meyer, Juristische Papyri Nr. 25.
Vl. ἐμοῦ κληρον[ομ.]ν l. κληρονομίας, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 148 A. 1.
I 7f.
Ende l. προσε[ρ]χέσ |8 θωσάν τε(?) τῆ̣ κληρονομία̣] μου ἐκάστη ὐπὲρ τοῦ ἰδίου μέρους, ὁπότ[α]ν |9 [φαίνηται ἑκάστη μα]ρ̣[τύ]-ρ̣ασθαι ἑαυτὴν, Kreller, Erbrechtl. Unters. S. 122/3.
I 6
[καὶ ἑκάστη ἕστω κληρο]νόμος̣ → [± 23]ομο[.] und {κληρον[ομ.]ν̣} → wohl κληρον[όμο]ι̣ (ν̣ am Ende wäre auch möglich, aber κληρονομίας, B.L. 3, S. 11, ist ausgeschlossen), P.W. Pestman.
I 7
Die Lücke am Anfang ist um 6-7 Buchstaben größer; erg. [ἔστωσαν. Οί δὲ λοιποὶ κτλ., P. W. Pestman.
I 8
ἔστωσαν. Προσε[ρ]χέσ|[θωσαν οὖν τῇ κληρονομίᾳ] μου ἑκάστη ὑπὲρ τοῦ ἰδίου μέρους, ὁπότ[α]ν | [φαίνηται ἑκάστη μα]ρ̣[τύ]ρ̣ασθαι ἑαυτὴν ἐμοῦ κτλ. Kreller, Erbrechtl. Untersuchungen S. 122. Pr. Plaumann bei Kreller, Erbrechtl. Untersuchungen S. 122 Anm. 1. Kreller, Erbrechtl. Untersuchungen S. 123.
II 22
Λουκκῖος oder Λουκ<ε>ῖος (?) ( Arangio-Ruiz, Fontes 3 Nr. 50) → Λούκκιος (wie ed.pr.), P. W. Pestman.
B.G.U. 2 ⇧
10
[ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣]ε → [ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣] ̣ ̣ ̣; maybe ἔσ]τι δέ, Wilcken bei Mitteis, Chrest. 60.
13
Σουλπι]κίου → Πουβλι]κίου, N. Kruit - K.A. Worp, Tyche 16 (2001), S. 100, Anm. 15.
16
Ἀγριππίν̣ο̣[υ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣]αιω̣ πραγμονως → Ἀγριππινιαν[οῦ]. Κ̣ακοπραγμόνως, Mitteis, Chrest. 60.
Zu datieren um 157-159 n.Chr., vgl. Mitteis, Chrest. 91, P.R. Swarney, Idios Logos S. 98-99 und 128 und P. Heid. 7. 399, zu Z. 5-6.
Zur Rekonstruktion des Inhaltes s. Schubart bei G. Plaumann, Der Idioslogos [Abh. preuß. Akad. 1918 (ersch. 1919) Nr. 17] S. 54f.
7-29, 30-41
Englische Übersetzung: E.A. Meyer, Legitimacy and Law in the Roman World, S. 235-236.
I 30f
L. [...] .. ο̣[.]ης …τη[...............] μ̣ό̣νος ὅλον σοι τ̣ὸ̣ [πρᾶγμα] | 81 [ἐπι]δ̣ε̣ί̣ξω. ἡ γὰρ τ[...............].. μ̣ὴ ἐπενεχθ[ῇ.....] |32 [... Πτολε]μαῖδο̣ς̣ [ὡς γενομένης γυν]α[ικ]ὸ̣ς τοῦ στρατιώ[του .....] |33 [......]η. ἐπεὶ γὰρ [ἔγνωσάν τινας δούλο]υς ἐλευθερῶσθ[αι (l. ἠλευθ.) ἔτι] |34 [δὲ καὶ σύν]τ̣[ρο]φος ὢν ὁ Σ[μάραγδος συνέπρ]α̣ττεν αὐτο̣ῖ̣[ς .....] |35 [..]... ὑφελόμενοι αὐ̣[τῶν τὰς .. ταβέλ]λ̣α̣ς τῆς ἐλευθερώ[σεως] |36 [καὶ ἑτέρ]αν ταβέλλα̣ν̣ [μετὰ τὴν τοῦ] ἐ̣λ̣ε̣υ̣θερωθέντος τε̣[λευτὴν] |37 [καὶ ἐξαλ]είψαντες ἐκ τῶ[ν τούτου] τ̣α̣βελλῶν τὸ ὄνομα [.....] |38 [.....ή]λ[λ]αξαν τὸ το̣ῦ̣ Ε̣ὐ̣[καί]ρ̣[ου, ὅπω]ς̣ [ἐὰ]ν̣ ἐπενέγκῃ ὁ Εὔκαιρ[ος] |39 [ἐκ πε]π̣[λ]α̣σμένης αὐτῆς ἐ̣πι̣[κρείνητ]αι τῆς αὐτοῦ ταβέλλη[ς] |40 [....]τω[.] οὔσης. καὶ ἱμάτια δὲ ἑλ̣[εῖν] ἐ̣[πέ]δειξα τοῦ τετελευτηκότος |41 [ἠμφι]εσμένην τὴν Πτολ[ε]μαΐδα [καὶ τὴν] μητέ[ρ]α καὶ τὸν ἀδελφὸν |42 [αὐτῆς], καὶ ἀξιῶ, ἐ[π]ε̣ι̣δὴ πλείονα ἐ̣κ̣ τῶ̣ν̣ τ̣ο̣ῦ̣ τετελευτηκότος ὑφείλαν |43 [το, ἀντὶ] το[ύ]των ἀναι̣[ρ]ε̣θῆναι τὰ ἀνδρ̣ά̣π̣ο̣[δ]α̣· κα[ὶ γ]ἀρ Εὐροπᾶς δοῦλος |44 [αὐτῆ]ς ἐκ τ̣ῆς οἰκίας μετή[νεγ]κ̣εν τὰ [ἀργυρώματ]α δοθέντα αὐτῶ̣ |45 [ὑπὸ τῆς] Π̄τ̄ο̄λ̄ε̄μ̄ᾱΐ̄δ̄ο̄ς̄· Π̣τ̣ο̣λ̣[εμαΐς] ε̣∫π̣ε̣ν̣ [γ]ρ̣α̣φή ἐστιν τῶν ἀ̣[ργυ]ρω |46 [μάτων], τὰ δὲ ἱμάτ[ια] ἐμά ἐ̣[σ]τ̣[ιν· ὁ γὰ]ρ τ[ετ]ε̣λ̣ε̣υ̣τ̣ηκὼς ἐπίτρ[οπ]ός |47 [μου ἦν] καὶ συνκλ̣η̣[ρ]ονο̣[μοῦσα καὶ ἐν τῇ] ο̣ἰ̣κ̣ίᾳ αὐτοῦ καθεζομέν[η], Schubart Ein Jahrtausend am Nil2 Nr. 74.
I 6/7
L. etwa ἵνα |7 [.......... οἱ κ]ληρονόμοι (sc. Des Sempronius Gemellus) τὰ οὐικήσιμα [τελῶσ]ιν, ἤ ἵνα ἐγὼ usw. Schubart Ein Jahrtausend am Nil2 Nr. 74.
I 7
ἵνα | [. . . . . . . . . . οἱ κ]ληρονόμ[οι] τὰ οὐικήσιμα [τελῶσ] ιν, ῆ ἵν᾽ ἐγὼ κτλ. Schubart Plaumann, Abhandl. Akad. Berlin Nr. 17 (1919), S. 56.
I 29
Neudr. der Zeilen 29-47 mit zahlreichen Verbesserungen von Plaumann, Der Idioslogos S. 55 (Abhandl. Akad. Berlin 1919 Nr. 17).
I 29
L. wohl μεταγεν[ομένων τῶν x ταβ]ελλῶν, Schubart Ein Jahrtausend am Nil2 Nr. 74.L. Κασ[ι]αν[ὸς ε∫πεν], Schubart Ein Jahrtausend am Nil2 Nr. 74.
II 4
| [. . . . Σ]μάραγ[δο]ς. Πόσ[τουμος Σμ]αρά[γδῳ] εἶπεν κτλ. Schubart Plaumann, Abhandl. Akad. Berlin Nr. 17 (1919), S. 56.
II 5
| [. . . . .]κασ̣ι̣ανῷ. Σ[μ]άραγδ[ος εἶπεν] κτλ. Zustimmend Viereck, W. kl. Phil. (1914), S. 1395.
II 21
Die ursprüngliche Lesung ζῳ′[νια] verbesserte Mommsen in ζῳ′[δια]. Mitteis, Chrestom. 91, behält ζῳ′[νια] bei. Vitelli, entscheidet sich mit Recht für ζῳ′[δια] = Standbildchen; ebenso Schubart. BGU. II S. 356. Flor. III 384, 9. Schubart Plaumann, Abhandl. Akad. Berlin Nr. 17 (1919), S. 56.
II 23
ἔλεγεν αὐτῇ ἇρον ταῦτα κτλ. Schubart Plaumann, Abhandl. Akad. Berlin Nr. 17 (1919), S. 56.
II 34
das καί vor συνκαταθεμένου ist richtig. Schubart Plaumann, Abhandl. Akad. Berlin Nr. 17 (1919), S. 56.
II 38
Gradenwitz, Archiv 8, 250, tritt für seine alte Ergänzung ταῖς ἀλ[ηθεί]αις statt ἀλ[ηθιν]αῖς (so Mitteis, Chrestomathie Nr. 91) an Hand von Justinianischen Novellenstellen ein.
III 3f
L. καὶ τ[ὸ] παιδίο[ν κληρονόμον] ποιήσασθαι [τῶν πάντ]ῳν (oder [κατὰ π]ᾶν; [τὸ παράπ]αν) πέφη[νε. - Statt [διὰ usw.] l. [κατὰ τ]ὴν δι[α] |4 θήκην [ὁ Σεμπρ]ώνιος usw., dann τινὰ [εἰς δι]ατροφὰς καὶ usw., ebenso.
III 2
[ ]κ̣ε̣λεύσας oder [ ἐ]κ̣έ̣λευσας. Schubart Plaumann, Abhandl. Akad. Berlin Nr. 17 (1919), S. 56.
III 3
καὶ τ[ὸ] | παιδίο[ν κληρονόμον] ποιήσασθαι [. . . . . .]ω̣ν πέφη]νε . . . . Πτο]λεμαῒς εἶ[πεν · κατὰ τ]ὴν δι[α]|θήκην [ὁ Σεμπρ]ώνιος Γέμελλος [. . . . . . .]ν αὐτῷ τινὰ [είς δι]ατροφὰς καὶ [ἱματισ]μὸν κτλ. Schubart Plaumann, Abhandl. Akad. Berlin Nr. 17 (1919), S. 56.
III 5
εἶπεν· Δ[ώνις] ἀντίγραφον τῶ[ν ἐν τ]ῇ διαθήκῃ [ἐγγε]γραμμένων | προσῆ[κον δ᾽] ἔστίν καὶ τῶν ἄ[λλων] τῶν [ἐ]νθάδε ὄ̣[ν τ ω ν] τοῦ Γεμέλλου̣ κτλ. Schubart Plaumann, Abhandl. Akad. Berlin Nr. 17 (1919), S. 56.
19
Ṭα̣ ̣ ̣( ) δ̣ι̣ὰ̣ γ̣ρ̣α̣(φείου?) Σ̣οκ̣[νο]π(αίου) Ν̣ή̣σ̣ο̣[υ] ̣ ̣ ̣ ̣φ ̣λ( ) → Τετελ(ώνηται) δι(ὰ) πύλ(ης) Σ̣οκ̣[νο]π(αίου) Ν̣ή̣σ̣ο̣[υ] ἐρημοφυλ(ακίας), Mitteis, Chrest. 144.
4-5
̣ ̣ ̣ ̣μα|[ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣] ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣[το]ύτου → χρ[η]μ̣α|[τισμοῦ ἀντίγρα(φον) ὑπ]όκ[ειτ]αι καὶ ἀξιῶ τούτου, Mitteis, Chrest. 227.
18
[ἀναλαβόντες (B.L. 2.2, S. 18) → [ἀναλαβόντας, Druckfehler in B.L. 2.2., vgl. P. Sänger, Tyche 22 (2007), S. 223 mit Anm. 39 und 40.
18
[ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣] ̣ ̣μ ̣ ̣υ → [ὑπογράψαντος τοῦ] παρ ̓ ἐμοῦ, Wilcken bei Mitteis, Chrest. 227
.
22
κη̣ (Mitteis, Chrest. 227) → κθ̣ (am Original), W.H.M. Liesker, P.J. Sijpesteijn, Z.P.E. 63 (1986), S. 287, Anm. 20.
12
πρὸς τὰ ἤδη κεκριμένα μάτην παρ[ε]νοχλοῦντος, οὗ → πρὸς <τοὺς> τὰ ἤδη κεκριμένα μάτην παρ[ε]νοχλοῦντος, <δι’> οὗ, Mitteis, Chrest. 89.
18
Nach ἐπ̣έδωκαν zu erg.: [μ]ο[ι], G. Foti Talamanca, Ricerche sul processo II. 1 S. 213, Anm. 480.
31
Plaumann erklärt (laut Original) das ε der ersten Lesung (zu Anfang der Zeile) für sicher, man könne εκ̣[…] oder ευ̣[…] oder εχ̣[…] lesen.Kreller, a. a. O. S. 161 Anm. 81 b.
B.G.U. 3 ⇧
15
σφραγεῖδι καὶ πατρικῶν αὐ[τ]ῆ<ς> διμοίρῳ μ[έρει(?) φοινι]κῶνος ἐν ἑκτο̣λ[ογ]ο̣υ̣μένῃ τάξει αἰ|ρημία κτλ.Plaumann, briefl., laut Original. Schubart, briefl., laut Original. Lewald, briefl., unter Hinweis auf P. Ryl. II S. 248. Plaumann, briefl., laut Orig.
B.G.U. 4 ⇧
| [ ῎Ετους ἑβδόμου (vgl. Z. 11) Τίτ]ου Αἰλίου κτλ. Paul M. Meyer, P. Mey. S. 40 Anm. 32.
5-6
κυ[ρίου τύχην ἀληθῆ εἶναι ταῦτα καὶ μηδὲν ὑπεναντίον ᾠκονομῆ]σθαι, A. B. Schwarz, Aeg. 17 (1937), S. 277.
9-10
τῇ [ | ]Αὐτοκράτορος → τῇ [διὰ | τοῦ χρηματισμοῦ σημαινομένῃ Σαραπιάδι ἵν’ εἰδῇ. (Ἔτους) ζ] Αὐτοκράτορος, Mitteis, Chrest. 240.
10-11
β̣ [ | ] ̣ ̣ης → β̣. [Ὀ δεῖ|να ἱερεὺς καὶ ἀρχιδικαστὴς στρα(τηγῷ) Ἡρακ(λείδου) μερίδος τοῦ Ἀρσ(ινοίτου) χα(ίρειν). Τῆς τετελειωμ]ένης, Mitteis, Chrest. 240.
11-12
Καί[σαρος | ] ̣ ̣ώνιος → Καί[σαρος Τίτου | Αἰλίου Ἁδριανοῦ Ἀντωνίνου Σεβαστοῦ Εὐσεβοῦς Παχὼν ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ] ̣ ̣ωνιος, Mitteis, Chrest. 240.
11-12
Das Datum entspricht 12.5.144 (nicht 145) n.Chr., R. Ziegler, Z.P.E. 114 (1996), S. 160.
14
]ὑπογεγραφότος [ ̣ ̣ ̣ ̣]ε ̣ α ̣ σθαι → ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ καὶ τοῦ λεγομένου διαπεστάλθαι Ἀρίου Ἀρ ̣ ̣ ̣ ] ὑπογεγραφότος [διαπ]εστάλ̣θαι, Mitteis, Chrest. 240.
15-17
κ[ | ]χθη εἶναι τὰ διὰ τ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ [ ̣ ̣ ̣ χρημα[τ̣ι̣σ̣μ̣ῶ̣ν̣ τ̣ὰ̣ καὶ μηδ[ ̣ ̣ ̣ ̣ ἐ]ν̣αν̣τίον̣ ᾠκονομ[ημένα | ] τῶν → κ[ἂν | παρὼν ὑπακούῃ ὁ Τρύφων Ἀπολλωνίου καὶ προῆται τὴν καθήκουσαν χειρογρα(φίαν) περὶ τοῦ ἀλ[ηθῆ εἶναι τὰ διὰ τ[ῆς ἐντεύξεως δεδηλωμένα] καὶ μηδ[ὲν ὑπε]ν̣άν̣τιον ᾠκονομ[ῆσθαι, τὸ | τηνικαῦτα μεταδοθῆναι ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ] τῶν, Mitteis, Chrest. 240.
22-23
μεταγεναμ[ένης μ]ηδεμιᾶς ἀποτ̣ο̣μ̣ῆ̣ς̣ (?) [ | ] τῆς → μεταγεναμ[ὲνης καὶ μ]ηδεμιᾶς ἀποδ[ό]σεως [μήτε | ἀντιρρήσεως γεναμένης ἀξιῶ ] τῆς, Mitteis, Chrest. 240.
23
δέομαι ἐπὶ τῆς διαλογῆς συνκρεῖναι γραφῆναι τῷ], A. B. Schwarz, Aeg. 17 (1937), S. 279 A. 1.
27
Anfang l. - - ὡς καθήκ(ει). ῎Ετους ἑβδόμου Τίτ]ου Αἰλίου, P.M. Meyer, Griech. Texte S. 40, 32.
2
[παρὰ Αὐρηλίας Λεχωσπ . . ] τῆς καὶ Ἰσ̣ι̣δ̣ώρας → [παρὰ Αὐρηλ(ίας) Τεχωσαρίου] τῆς καὶ Ἰ̣σ̣ι̣δ̣ώρας, D. Hagedorn, Tyche 15 (2000), S. 193 mit Anm. 9.
3
[ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ τῷ ἐμῷ] → [Αἰτοῦμαι (?) ̣ ̣ ̣ ̣ τῷ ἰδίῳ], Mitteis, Chrest. 323.
5
[ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ] → [Θέωνος ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ], Mitteis, Chrest. 323.
6
[ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ] → [ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ παρόντα], Mitteis, Chrest. 323.
7
[ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ἐπιτροπ]ῇ ̣ τῇ → [ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ]η τῇ, Mitteis, Chrest. 323.
7-8
Zu ἐπακολουθή |[τριαν (vgl. Mitteis, Chrest. Nr. 323) vgl. N. Lewis, B.A.S.P. 30 (1993), S. 33.
9
[ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ̣ ἀ]πολέσθαι → [τὰ δίκαια αὐτῶν μὴ ἀ]πολέσθαι, Mitteis, Chrest. 323.
10-12
Αὐρηλία Λεχωσπ . . . | [. . . . . . . . . . . . . . . . .] Αὐρήλιος Σερῆ̣ν̣ος ἐπιγέγραμμαι αὐτῆς κύριος̣. Αἰτηθεὶς | [ἔγραψα ὑπὲρ αὐτῆς → Αὐρηλία Τεχωσάριον | [ἡ καὶ Ἰσιδώρα ἐπιδέδωκα] Αὐρήλιος Σερῆνος ἐπιγέγραμμαι αὐτῆς κύριος αἰτηθεὶς | [καὶ ἔγρ(αψα) ὑπ(ὲρ) αὐτῆς, D. Hagedorn, Tyche 15 (2000), S. 193 (nach einem Photo).
13
] κ̣αί → ] . ς (viell. Ὡριγέν]η̣ς), D. Hagedorn, Tyche 15 (2000), S. 193 mit Anm. 9.
C.P.R. 1 ⇧
20
Der Papyrusschreiber hat die Worte falsch gestellt, es ist zu lesen: ἡμέρας, ἀπὸ δὲ ἰ̈διωτικῶν καὶ πάσης ἐνποιήσεως ἐπὶ τὸν ἅπαντα χρόνον, κτλ. W. briefl.
P. Fay. ⇧
3
| [ἀπο]γραφέσθω πρ]ὸς τοὺς θεσμοφύλακας πρῶτον μὲν ] | [αὑτο]ῦ τὸ ὄνομα καὶ τ̣[οῦ πατρὸς καὶ τοῦ δήμου, ἔπειτα δὲ] | [τὸ]ν̣ μῆ̣ν̣α καὶ τὴν ἡμέρ[αν, ἧι ἀπο-γρα]|φέσθωι κτλ. Schubart, A V 771. P. Hal. S. 147.
24
Die Erg. προσῆκεν αὐτῆς (vgl. Anm. des Ed.) → προσήκει κυουσῆ̣. J. Nietzold, Die Ehe in Ägypten zur ptolemäisch-römischen Zeit (1903), S. 72.
P. Flor. 1 ⇧
1
βιβλ(ιοθήκης): wohl das Archiv des alexandrinischen Prytanen, P. van Minnen, Z.P.E. 93 (1992), S. 198, Anm. 14.
26
ια (ἔτους) [Τιβερ]ίου Κλαυδίου → ια (ἔτους) θ̣εοῦ Κλαυδίου, W.H.M. Liesker, P.J. Sijpesieijn, Z.P.E. 63 (1986), S. 281.
45
Zu καθολικόν (vgl. P. Flor. 1, S. XVI) vgl. R. Katzoff, Studies in Roman Law in Memory of A.A. Schiller S. 123.
Vgl. E. Schönbauer, Beiträge zur Geschichte des Liegenschaftsrechtes im Altertum S. 100f .
Neudr. Mitteis, Chrestom. II 247. Die Jahreszahlen sind nach P. Flor. I S. XVI zu berichtigen.
1
[. . .] Εὐδαίμονος [πρεσβυτ]έρου [ἀ]μφ̣̣[οτ]έρων → [παρ]ὰ̣ Εὐδαίμονος [πρεσβυτ]έρου Ἑ̣ρ̣μαί̣ο̣υ̣ [τ]ῶν, G. Messeri - R. Pintaudi, Z.P.E. 129 (2000), S. 267 (am Original).
12
τ[ὰς δ]απάνας τῶν ὑπερχρο̣ν̣ί̣ω̣ν̣ υ̣[. . .]ου → τ[ὰς δ]απάνας <τοῦ> τῶν ὑπερχρονιῶν ὑ̣π̣[ο]λ̣ό̣γ̣ου, G. Messeri - R. Pintaudi, Z.P.E. 129 (2000), S. 267 (am Original).
21
ὑπερχρονίων → ὑπερχρονιῶν, G. Messeri - R. Pintaudi, Z.P.E. 129 (2000), S. 267 (am Original).
P. Giss. ⇧
1
Erg. am Anfang: [Αὐρηλίῳ ῾Ηρακλείῳ τῷ καὶ] ᾽Α-στερίῳ, G. Bastianini, J. Whitehorne, Strategi and Royal Scribes S. 101 zu [Αὐρ. ῾Η]ράκλειος ὁ καὶ ᾽Αστέριος.
5
die Ergänzung Φαῶ]φι ιδ muß unrichtig sein; etwa Μεσο]ρὴ ιδ? G.-H., P. Oxy. XII 1475, 1 Anm.
P. Grenf. 1 ⇧
Photos des zugehörigen Fragments (vgl. B.L. 1, S. 178-179) und des Duplikats P. Heid. G. 1277 (mit Transkription) bei R. Seider, Paläographie 3.1 S. 391 und 393.
Photo: Rev.phil. 55 (1981), S. 140, zusammen mit einem Photo des Duplikats P. Heid. Inv. Nr. 1277 (vgl. B.L. 1, S. 178).
Neudr. Mitteis, Chrestom. II 32. Ein Doppel zu Kol. II, 12-22 ist P. Heidelb. Inv. Nr. 1277; die geringen Abweichungen des Doppels bringt v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 196. Außerdem besitzt Heidelberg ein zu P. Grenf. I 11 gehöriges Bruchstück, einen schmalen Streifen, der in Kol. I, 8-23 einzufügen ist. Mit Hülfe dieses Streifens stellt v. Druffel den Text - unter Zugrundelegung des von Mitteis abgedruckten Textes - wie folgt her:
[τὸν Θοτ]ορταῖον [κατ]αλαβόντα [γῆ]ν ἀπὸ τῶν ὁρίων v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197. Mitteis, Chrest. II 32. Wilcken bei Mitteis, Chrestom. II 32. Wilamowitz, Nachr. Ges. Wiss. Gött. 1896, 210.
γῆς [πε] ρὶ τοῦ σε | κτλ. Hunt hält zwar [μέχ]ρι τοῦ für wahrscheinlicher, aber Wilcken schreibt mir, daß das Ende des wagerechten Striches, der aus dem Inneren des ε herausführt, vor dem ρ noch zu sehen sei. Wilcken bei Mitteis, Chrestom. II 32. Hunt briefl., laut Orig.
I 6
[ἐπέδωκάν σοι ἄλλο ὑπό μν] ημα κατ᾽ ἐμοῦ ἐπιβαλόντι v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197. Mitteis, Chrest. II 32.
I 7
[ἐπὶ τοὺ]ς τό̣π̣ [ους πε]ρὶ τῶν α[ὐ]τῶν, ὃ ἐχρημάτισας v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 8
[ Πεχύτ]ηι τῶ[ι ἐν τ]ῶι Παθυρ[ίτηι] διακούσαντα v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 9
[αὐτῶν ἀ]νενεγ̣[κεῖν ] ἐπὶ σὲ τ[ὰ συ]γκεκριμένα. v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 10
[Τοῦ δὲ] Πεχύτ̣[ου γρ]άψαντός σο[ι διὰ] τ̣ῆς ὑποκειμένης v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197. Wilcken bei Mitteis, Chrest. II 32. Chrest. II 32.
I 11
[ ἐπιστο]λ̣ῆς κ[ατασ]τάντας [ἐν Κ]ροχοδίλων [πόλ]ει v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197. Wilcken bei Mitteis, Chrestom. II 32.
I 12
[ παρόντ]ος Δη[μητρί]ου τοῦ φρο[υράρ]χου, ᾽Ασκληπιάδου ν Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 13
[ ὑπηρέ]του, Πολ̣[ιάνθ]ου Ψεμμ[ίνιο]ς τοῦ Πατοῦτος, v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 14
[῾Ερμοκρά]τους ἀρχ[ιφυλ]ακίτου π[ροβ]αλέσθαι μοι τοὺς περὶ v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 15
[κατ]αλαβόντα (B.L. 1, S. 179) → [συ]ν̣λαβόντα, T.C. Skeat, J.E.A 59 (1973), S. 169, Anm. 1.
I 16
[ὀμόσαι ἐ]πὶ τοῦ Κ[ρον]είου τὰ ὅρι[α ε]ἶναι ταύτης τῆς γῆς v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 17
ἕ[ως το]ῦ ις∟ἐ̣[πἰ τ]οῦ πατρὸ[ς] τοῦ βασιλέω[ς, ὀ]μό- v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 18
[σαντος ] δέ μου [τὸν ὅρ]κον, ὅρια ἐβ[λ]ήθη ἐξ εὐδ[οκού]ντων v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 19
[ παρόντ]ωντῶ[ν ἀπ]ὸ τοῦ τόπ[ου] πρεσβυτέρ[ων] καὶ v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 20
[ ἐγράψαν]τό μοι ἀ[ποστ]ασίου μή[τε] ἑαυτοὺς ἐπ[ελε]ύσεσθαι v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197. Mitteis, Chrest. II 32.
I 21
[μήτε ἄλ]λ̣ον μη[δένα] παρ᾽ αὐτῶν. Νυνὶ δὲ πυ[νθ]άνομαι v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 22
[ …… ]τουτος [καὶ Τ]ακῆμιν τὴν μητέρα [α]ὐτοῦ ν. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
I 23
[ …… ]. ν[.] .. […] λαβομέν[ο]υς Φῖβιν τὸν [πα]ρὰ τοῦ v. Druffel, Philol. 72 (1913) S. 197.
II 14
δρυξάμενον → δραξάμενον (nach dem Photo und nach dem Duplikat P. Heid. Inv. 1277), F. Trouillet, Rev. Phil. 55 (1981), S. 138-139.
II 17
Θοτσύτην (B.L. 7, S. 62) ist sicher: schon von U. Wilcken am Original gelesen, siehe Mitteis, Chrest. 32.
II 9
Εὐνόμου τοῦ Παστεᾶτος Πέρ(σου) κτλ. Hunt briefl., laut Orig. W. briefl., laut Orig.
II 10
ἐν τῶι ἀπὸ [βορρ]ᾶ πεδίωι κτλ. Wilcken sah ἀπὸ βορρᾶ Witkowski, Prodr. 57. W. briefl., laut Orig.
III 3
ἐπέλθηι, ἥ τ᾽ ἔ[φο]δος ἄκυρος ἔστωι, [καὶπροσ] | αποτεισάτωι ὁ ἐπελθὼν ἐπιτί(μου) παραχρῆμα κτλ. Hunt briefl., laut Orig. W. briefl., laut Orig. vgl. Berger, Strafklauseln. 1253.
III 10
[τέτακται] ἐπὶ τὴν ἐν Π[αθύ(ρει) τρά(πεζαν), ἐφ᾽ ἧς Πα]τσεοῦς θέ[μα ι´ ἐνκυ(κλίου) Ναομσ]ῆσις ὠνῆ[ς, U. Wilcken, Archiv 2 (1903), S. 388. Die Übersetzung von F. Preisigke, Girowesen S. 247 wird bestritten von H. Henne, Studi in Onore di A. Calderini e R. Paribeni 2 (1957), S. 198.
Gehört zusammen mit dem unpublizierten Fragment P. Heid. Gr. inv. 1304, P. Dryton, S. 265, Anm. 2.
P. Grenf. 2 ⇧
9f.
φόρου<ς> τοὺ<ς> πάντος (=ας) ὡ̣[ς] καθήκοσι, S. G. Kapsomenakis, Vorunters. z. e. Grammatik d. Pap.Münchn. Beitr. z. Pap. 28 (1938), S. 111 A. 2.
10-11
σὺν καθήκο<υ>σι καὶ προσδια|γραφομένους (l. -μένοις) P. Med. 1. 6, Anm. zu Z. 16-17 (vgl. auch B.L. 3, S. 71) und G.M. Browne, Proceed.12th Congr.Pap. S. 65 u. Anm. 5.
P. Lips. 1 ⇧
7
῾Ερμοῦ πόλεως τῆς μεγάλης <ἀρχαίας>] καὶ λαμπρᾶς κτλ. Méautis, Hermoupolis la Grande S. 32.
I 2
ἐν ῾Ερμοῦ πό[λει τραπέζης (vgl. Mitteis, Chrest. 172) → ἐν ῾Ερμοῦ πό[λει μισθ(ωτῶν) τρα(πέζης), R. Bogaert, Studi Sanfilippo 3 S. 54, Anm. 71.
Vollständige Ausgabe, zusammen mit den zugehörigen unpublizierten Papyri (nach den Photos; am Original geprüft von R. Scholl): P.J. Straus, L'achat et la vente des esclaves dans l'Égypte romaine, S. 330-343.
13
[Μάρκου ᾽Αν]τωνίνου → viell. [Μάρκου Αὐρηλίου ᾽Αν]τωνίνου mit Abkürzung oder Verschleifung, P.J. Sijpesteijn, Z.P.E. 45 (1982), S. 192.
Vgl. E. Schönbauer, Beiträge zur Geschichte des Liegenschaftsrechtes im Altertum S. 103.
διαθή[κ]ην [λυθεῖσαν καὶ μεθ]ερμηνευθεῖσαν κτλ. Kreller, Erbrechtl. Untersuchungen S. 113.
14
L. διαθή[κ]ην [λυθεῖσαν καὶ μεθ]ερμηνευθεῖσαν, H. Kreller, Erbrechtl. Unters. S. 113, 1.
17
ἀπόδοσιν Θ[ῶ]θ τοῦ ἑξῆς κτλ. W., A III 559. Es ist ω oder ωυ nach dem Raume möglich (Mitteis, briefl., laut Orig.).
4-5
᾽Ο̣λ̣υ̣μ|[πίου (Mitteis, Chrest. 276): möglich ist auch ᾽Ο̣λ̣υ̣μ[πιοδώρου, P. Strasb. 7. 691, S. 146.
10
ὧσι | ἐκ [λ] ιβ [ὸς] το[ῦ] Τώμεως ποταμοῦ γεωργίου κτλ. Hunt, P. Oxy. X 1259, 12 Anm. laut Original nicht zu entscheiden, ob diese Berichtigung zutreffend ist (Mitteis, briefl.).
Die Nd. in Mitteis, Chrest. 363 zu bevorzugen; aber lese dort Z. 9 Παπνούθιο̣ς̣ und Z. 17 Παπνουθίου (nach einem Photo), P. W. Pestman.
Nd. nach Mitteis, Chrest. Nr. 318, M. Amelotti, Il Testamento romano I S. 274; vgl. M. Amelotti, Il Testamento romano I S. 62, Nr. 64.
2
Die Erg. κατὰ τὰ ῾Ρωμαίων ἔθη → κατὰ τοὺς νόμους, J. Beaucamp, Le statut de la femme S. 379-380.
Neudr. Mitteis, Chrestom. 55, ; = (Z. 1-18) Meyer, Juristische Papyri Nr. 88; = (Z. 1-17) Arangio-Ruiz, Fontes 3 Nr. 175
I 25
[Φλ(άουιος) ῾Ηράκλειος ὁ λαμπρότατος ἡγεμὼν εἶπβν·] “᾽Ανάρχου W., A III 560. W., A III 559.
I 26
[τῆς δίκης δφθείσης ἐξ αὐθεντίας τοῦ δικαστ]ηρίουW., A III 560. zustimmend Mitteis, briefl. (laut Orig.).
I 27
[παραγγελεῖς”. ] . . . . . α̣W., A III 560. zustimmend Mitteis, briefl. (laut Orig.).
I 29
[ἡγεμών, παρ]αγγελείᾳ | κτλ. W., A III 560. zustimmend Mitteis, briefl. (laut Orig.).Das Bruchstück S. 98 unten gehört in Spalte II Z. 21-30.W., A III 560. zustimmend Mitteis, briefl. (laut Orig.)
II 1
Die Erg. Φλ(αυίων) wird abgelehnt, R.S. Bagnall e.a., Consuls of the Later Roman Empire S. 271 und 644.
II 3
μητροπολί<τι>δο[ς (Mitteis, Chrest. 55): im nicht-technischen Sinne gebraucht für „someone from Hermopolis“, P. van Minnen in: Le rôle et le statut de femme, S. 340, Anm. 8.
II 3
ὀ̣φ(φικιαλίῳ): β(ενε)φ(ικιαρίῳ) ist nicht auzuschließen, J. Nelis-Clément, Les Beneficiarii, S. 398, Anm. 4.
II 3, 23
Σ̣ύρα → Κύρα, F. Preisigke, Namenbuch S. 188 und zu diesem Namen vgl. E. Lüddeckens, Enchoria 15 (1987), S. 36, Anm. 20.
II 8
Thebai(dis) dei(xit): viell. Thebai(dis) d(ixit) ei, P. van Minnen, B.A.S.P. 35 (1998), S. 130; man erwartet aber Thebaidos ei dixit (abgekürzt), vgl. J.R. Rea, Z.P.E. 41 (1982), S. 282, Anm. 1, N. Kruit.
II 9
evol[u]tum est. [῾Ερμ]ηνία· Μετὰ [τὰ] ῾Ρωμαϊκά· Φλ[ά]υιος Στρ[ατ]ήγιος κτλ. W., A III 560.
II 13
Vl. entweder ἀ̣[δίκοι]ς oder ἀ̣[λόγοι]ς ὑπερθέ[σ]εσι, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 544-8.
II 16
Vl. [ὅτι σή]μερ̣[ον] ηὕρ[η]ται, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 544-8.
II 18
τὸ πρᾶ[γμα . .] . . [. . . . . . . . . . .] Μ[ετὰ] τὰ ῾Ρωμαϊκά· | [῾Ελικὼν κτλ. Diese Lücke ist bei Mitteis Chrestom. ausgelassen worden.
II 25
τῆς | [δίκης εἰσαχθείσης αὐτοῖς] κατὰ κυρίαν κτλ. - κυρία = dies legitimus.Steinwenter, Studien zum röm. Versäumnisverfahren 123.
2
Κλεόβουλος (Mitteis, Chrest. 77) ist viell. identisch mit dem in P. Kellis 1. 25, die Anm. zu Z. 1.
11
κ̣[η]δε[μο]νείαν, δ̣[έσπο]τα. (also ohne σου).W., A III 564. zustimmend Mitteis, briefl. (laut Orig.).
1
Die Erg. Fl(avio) vor Valentiniano ist abzulehnen, R.S. Bagnall e.a., Consuls of the Later Roman Empire S. 315 und 655.
6
῾Ερμουπολειτῶν (?) . . .]ιν καὶ πράσσιν, ὅσα κτλ. W., A IV 471. zustimmend Mitteis, briefl. (laut Orig.).
I 4 u.ö.
pres(es) Tebaei(dis) d(ixit) → pres(es) Teba(idos) ei d(ixit), J.R. Rea, Z.P.E. 41 (1981), S. 282, Anm. 1.
I 6, 16
Melitios ist identisch mit dem in P. Strasb. 8. 737 und 738, P. Strasb. 8. 737-738, Einl.
n(arratio) (B.L. 1) → wohl ν(ομικός), P.J. Sijpesteijn, K.A. Worp, B.A.S.P. 15 (1978), S. 117-118; P. Col. 7. 174, Intr.
Das am Anfange stehende N, welches durch einen langen senkrechten Strich durchstrichen ist, wird von Wilcken, A IV 472, als Νι(λάμμων) gelesen, dagegen wohl richtiger von Collinet und Jouguet als n(arratio).Nouv. Rev. hist. de Droit 1913, 259.
1
Die Auflösung ν(ομικός) (B.L. 7, S. 79) wird abgelehnt, N. Lewis, P. Rainer Cent. S. 121-126; vgl. auch H.C. Youtie, Script. Post. 1 S. 1-15.
8
κατὰ τα̣ῦ̣τ[α κατεστη]κ̣υ̣ί̣ας, L. Wenger, Aus Novellen-index und Papyruswörterbuch, Sitzungsber. d. Bayer. Akad. 1928, 4. Abh. S. 77 A. 4.
Der Text steht auf dem Verso (nach einem Photo), D. Hagedorn, Z.P.E. 159 (2007), S. 264, Anm. 19.
3
η̣: die Lesung der Jahreszahl ist doch richtig (am Original von R. Scholl geprüft und nach einem Photo); der Text ist zwischen 88 und 96 n.Chr. zu datieren, D. Hagedorn, Z.P.E. 159 (2007), S. 264.
3
[ἐ]κ τοῦ καταλογ(είου) δη̣(μοσιώσεως) χ̣ρ̣η̣ματισμό̣ν̣ (Mitteis, Chrest. 230) → [ἐ]κ τοῦ καταλ̣(ογείου) χρ̣η̣ματισμό̣ν̣ (nach einem Photo), D. Hagedorn, Z.P.E. 159 (2007), S. 264, Anm. 19.
8
τό̣κων. Διὸ̣ | [ἠξίωσα τῶν τοῦ] | δηλουμένου χρηματ(ισμοῦ)……. τὸ ἕτ̣[ε]ρον κτλ. W., briefl., laut Orig. Paul M. Meyer, Berl. philol. Wochschr. 1907, 555. Hier ist ἀντιγράφων zu erwarten (Paul M. Meyer, Berl. philol. Wochschr. 1907, 555), aber dies Wort steht nicht da; es scheint dazustehen: δύο ειθ ισ, was man lesen könnte: δύο εἰθ(ισμένων) ἴσ(ων), aber das ist sehr unsicher (W., briefl.).
P. Lond. 2 ⇧
19
[. . . . → wohl [// (δρ.) ω, R. Bogaert, Anc. Soc. 30 (2000), S. 228, Anm. 294.
8, 8-9
Ἀλπαειτ( ) → Ἁλπαεϊτ( ) vom Nominativ Ἁλ-παεΐτις, J.K. Winnicki, J.Jur.P. 32 (2002), S. 200-201.
13
αὐτῶν θεῶν ἐ̣ν̣ τῇ κατ(οίκων ἀπογραφῇ ?) | ἀναγραφομέν[[ ων/ος]] ἐπ᾽ ἀμφόδο(υ) | κτλ. Bell briefl., laut Orig.: ,,das έ̣ν̣ am Zeilenende ist sehr unsicher, dahinter scheint, eingeklemmt zwischen Z. 13 und 14, zu stehen: τη κατ, doch nichts weiter dahinter." Bell schreibt mir: ,,In άναγραφόμενος ist das ος in ω verbessert und das ν darübergesetzt."
17
| ήμέρᾳ δ[οῦ]λ(ον) [ἄρρ]ε̣να βου|λόμεθα ὲλε̣[υθερῶ]σαι, διὸ ἐπι|δίδομε̣ν̣, ὅπως ἐπισ[τ]α̣λ̣ῇ κτλ. Wessely, Karanis 31. Bell schreibt mir (März 1914): ,,Es steht da δ[ου]λ; dahinter wohl [ἄρρ]ε̣να, es ist das ε̣ sichtbar, möglich aber auch [ σΗρ]ω̣να." Vgl. Kenyon bei Preisigke, Girowesen 2862. Bell schreibt mir: ,,es steht da ελε̣[…..]σαι, also wohl ἐλε̣[υθερῶ]σαι". Bell briefl., laut Orig.
Neudr. Mitteis, Chrestom. 87. Die in diesem Neudrucke enthaltenen Berichtigungen werden, wie auch sonst durchweg, hier nicht nochmals aufgeführt.
8-9
ἤδη ποτέ: wohl zu übersetzen mit ,,right now, instantly" (statt ,,now at length"), P. Oxy. 56. 3856, zu Z. 5-6.
9
πρᾶγμα ἀ[παρτ]ίσαι ῞Οουλιανὸς κτλ. Wilcken, bei Paul M. Meyer, A III 921. G.-H., Class. Rev. 1898, 435: ἀ[παρτ]ίσαι.
17
ἀπαρτισθη (lies: ἀπαρτίσει) τὸ ζή[τ]η[μα] διαλεξό|-[μενος οἵς δε]ῖ. | κτλ. Crönert, Stud. Pal. IV 107.
Photo: (Z. 13-24, Ausschnitt) Schubart, Griech. Paläographie S. 55; = Mitteis, Chrest. 57
26
δ[ικαί]|ων, ἵν᾽ ὧ «ε υ»μεν εὐεργετημέν[οι]. | Διευτ[ύχ]ει. Pr., laut Lichtbild. Crönert, Class. Rev. 1903, 197.
Zu datieren zwischen 150 u. 152 n.Chr., G. Bastianini, Gli Strateghi S. 52, Anm. 6.
Eine παραχώρησις τῆς πράξεως, H. J. Wolff, Studi in Onore di U. E. Paoli (1955), S. 726 A. 4.
Nd. nach Mitteis, Chrest. Nr. 309, M. Amelotti, Il testamento romano I S. 276; vgl. M. Amelotti, Il testamento romano I S. 64, Nr. 67.
7
| γῆς ἐυ κώμῃ Φεβε[ί]χ ι τοῦ | Κωίτου κτλ. Bell, briefl, laut Orig. G.-II., P. Hib. I S. 8.
13
οὐεξι[λλα]|[τίο]να είς̣ Θηβαί̣δα [παρ]|έθετό μοι διαθήκην κτλ. Kreller, Erbrechtl. Untersuchungen S. 401.
Photo: (Z. 2-14) Thompson, Introduction. Facs. 31; = Neudr. Mitteis, Chrestom. 160.
6
| τρα(πέζης) Στο(ᾶς) ist aus den Buchstabenresten herauszulesen, dahinter scheint μοσ zu stehen. Bell, briefl., laut Orig.
Nd. M. David, B. A. v. Groningen, Papyrological Primer Nr. 30.Nd. V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 69-71.
Neudr. Mitteis, Chrestom. 328; = Arangio-Ruiz, Fontes 3 Nr. 26; = Meyer, Juristische Papyri Nr. 16; = Papyrological Primer4, Nr. 30, und Paul M. Meyer, Jurist. Pap. 16.
Neudr. Mitteis, Chrestom. 237; = Gradenwitz, Einführung S. 84. (Die dort enthaltenen Berichtigungen werden, wie stets, hier nicht wiederholt.)
ἀρο[ύρας] πέντε | [πρὸ]ς αἷς ἐπιβολῆς κώμης ἀ[ρού]ρης τρί̣τ̣ον καὶ τὰ ὑπ[ά]ρχοντα αὐτ̣ῇ̣ δουλικὰ σωμά[τια] δύο τρ[ε]φ̣[όμεν]α [κ]ο̣ι̣νωνίᾳ | [τῆ]ς Ταμ[ύσ]θας κτλ. Pap. Ryl. II 202, 1 Anm. Bell schreibt mir auf Grund des Originals: Mitteis’ Vermutung [με]τά unmöglich, das ς am Schlusse des Wortes sicher, vor ς vielleicht ι. Wessely, Karanis 32. Bell schreibt mir auf Grund des Originals: νωνια scheint sicher zu sein, davor anscheinend ο̣ι̣.
5
μετόπῳ μ[έσῳ] ὑ̣π̣ὸ̣ τ̣ρ̣ί̣ | [χ]α μετὰ κυρίου κτλ. G.-H, Class. Rev. 1898, 435. Lesung möglich, doch nicht sicher (Bell briefl., laut Orig).
12
σώμα[τα] und σωμά[τια] (Mitteis, Chrest. 237) sind beide möglich, J.-A. Straus, Actes du colloque 1973 sur l’esclavage S. 343, Anm. 27.
22
am Zeilenende ist υπ̣[ ] zu sehen, also ist ὑπ̣[αλ] | λαγὴν richtig (vgl. Mitteis a. a. O. Anm.)
25
ὑπὲρ αὐτ]οῦ φαμένο[υ μὴ ε]ἰ̣δένα[ι γ] ράμματα. | ᾽Εντέτακτ[αι δι]ὰ̣ τοῦ ἐν ῾Ηρα[κλ | είᾳ γραφείου. Bell, briefl., laut Orig.
P. Lond. 3 ⇧
9
Das schräg durchstrichene Π möchte Wilcken, Grundz. S. 86, für einen lateinischen Buchstaben, etwa s, halten. Mitteis, Chrest. 95, 9 Anm., schließt sich an. Dagegen schreibt mir Bell, daß er den Buchstaben für das griechische Π halten möchte, nicht für einen lateinischen Buchstaben; er verweist auf P. Lond. V 1650, 4 Anm. und schlägt, allerdings zweifelnd, die Auflösung π(αράκλητος) vor. G.-H., A IV 543.
911
Π ( = s, oder π(αράκλητος), B.L. 1, S. 281) → r(espondit), P. Oxy. 51. 3619, zu Z. 9.
Zu datieren: nach 1.5. (nicht 1.7. wie S. XLIV) 139 n.Chr., R. Ziegler, Z.P.E. 114 (1996), S. 161.
26
τῆι γυναικί, | [᾽αφροδίσιος] ᾽αμμωνίου διεστ̣ε̣ί̣λατο κτλ. G.-H., P. Oxy. XII 1472, 15 Anm.
Meyer, Juristische Papyri ⇧
Für die hier nicht genannten Texte, siehe unter den Haupteditionen. → Mitteis, Chrest. 362
Neuveröffentlicht von O. Guéraud, Bulletin de l’Institut Français d’Archéologie orientale du Caire 27 (1927), S. 116f.
Mitteis, Chrest. ⇧
Fr die nicht genannten Texte, siehe unter den Haupteditionen.
7f.
ἐπιμελητὴς ἦι [φροντίσας] κτλ. τοῖς ἐν [τῆι χώραι], E. Berneker, Die Sondergerichtsbarkeit im griechischen Recht ÄgyptensMünchn. Beitr. 22 (1935), S. 151.
5
δέκα, παρὰ [νόμον], E. Berneker, Die Sondergerichtsbarkeit im griechischen Recht ÄgyptensMünchn. Beitr. z. Pap. 22 (1935), S. 151.
11
Viell. [τῆς . ἱπ(παρχίας) (ἑκατοντάρουρος)], F. Uebel, Die Kleruchen S. 168, Anm. 6.
21
[. . . . . . . .]ν → wohl [ 6-7 ]η̣ι̣, viell. [δεκάτ]η̣ι̣ (nach dem Photo), P. Heid. 8, S. 101, Anm. 24.
21-22
ἐπὶ συγγραφὴ[ν] | [ἑξαμάρτυρο]ν (B.L. 7, S. 123) → ἐπὶ συγγραφὴ[ς] | [δανείο]υ̣ (nach einem Photo), P. Heid. 8, S. 102, Anm. 26.
22
[……..]ν → viell. [ἑξαμάρτυρο]ν, H.J. Wolff, Das Recht der griech. Papyri 2 S. 58, Anm. 6.
27
[καὶ ἐπιφέρειν]: viell. [ἣν καὶ ἐπιφέρω] (nach dem Photo), P. Heid. 8. 414, Anm. zu Z. 14.
27-28
⟦δι⟧ | [ ἠ 9 ]α̣ : viell. ⟦ωι⟧ | [ὧι μαρτυρῶ κα]τ̣ά (nach einem Photo), P. Heid. 8. 414, Anm. zu. Z. 14.
2f.
L. ἐτό[λ]μησε[ν ἐπι]δοῦναι |3 [ἀνα]φορ[ὰν ᾽Ασ]κληπιάδηι βασιλικῶ̣ γραμμα[τεῖ, G. Plaumann, Idioslogos S. 46.
1
ἀναμφισβητή[των]: vielleicht eher ἀναμφισβητή[τως], S. Alessandrì, Le vendite fiscali I, S. 122, Anm. 114.
10-15
Zur Abfolge der Geschehnisse vgl. M. Schentuleit, Chr.d’Ég. 82 (2007), S. 105, Anm. 25.
19-20
Statt κα[τηγορί]ας würde auch z.B. κα[κουργί]ας möglich sein, N. Lewis, J. Jur. P. 9-10 (1955-6), S. 121.
Wohl zu datieren auf 462 n.Chr. (gegen B.L. 8, S.
225), R.S. Bagnall – K.A. Worp, Chron. Systems 2, S.
198.
ἀντισκρίβ[αν ᾽Α]παλ[ών, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 565-8.
τὸ β´ → viell. τὸ γ´ (nach einem Photo) und zu datieren 466 n.Chr., R.S. Bagnall, K.A. Worp, B.A.S.P. 17 (1980), S. 30.
6
Vl. ἕνεκα καὶ πολλά̣[κι]ον, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 565-8.
8-9
Vl. ἐκστάσει ὥ̣σ̣τ̣[ε τὸν προκείμενόν μου χρεωστήν], V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 565-8.
13
[Αὐτοκράτορος ὥστ]ε ἀνελόμεν[ον .. τήν]δε τήν ἡμ[ετέρα]ν ἔκστα̣[σιν, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 565-8.
14-15
τοῦ δη[ …. καὶ χάριτας τὰς μεγίστας ὁ]μολογήσ[ω, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 565-8.
19
Nach τὸ γ′ (vgl. B.L. 8, S. 225) erwartet man: καὶ τοῦ δηλωθησομένου oder ἀποδειχθησομένου, vgl. R.S. Bagnall e.a., Consuls of the Later Roman Empire S. 467, was aber (nach einem Photo) nicht mit den Buchstabenspuren übereinstimmt; auch die Lesung des Ed. τὸ β′ καὶ Φλα(ουίου) [ ist sehr unsicher; das Datum muß also dahingestellt bleiben, N. Kruit.᾽Επεὶ]φ ε̣ἰ̣κ̣ά̣δι: viell. ] Spuren ἰνδ(ικτίωνος) (nach einem Photo), N. Kruit.
2
Κλεόβουλος ist viell. identisch mit dem in P. Kellis 1. 25; wenn das zutrifft, ist statt ῾Ιβιτ]ῶν πόλεως zu erg.: Μωθιτ]ῶν πόλεως, vgl. P. Kellis 1. 25, Anm. zu Z. 1.
34
ἐξ ὧν ἀπέδωκεν - - δρ. ᾽Δ einzufügen nach (τάλ.) α καὶ (δρ.) ᾽Β, P. Berl. Frisk 2, 15.
Wohl zu datieren: 1. Thoth (= 29.8.142 n.Chr.) oder danach; terminus ante quem ist 23.2.144 n.Chr. (gegen B.L. 8, S. 225), N. Kruit - K.A. Worp, Tyche 16 (2001), S. 97 mit Anm. 5.
Zu datieren: 138-147 n.Chr.; zu ἐπὶ τῶν κεκριμένων vgl. J.M. Rainer, Z.P.E. 50 (1983), S. 112.
II 18
ἀποκαθίστημι bedeutet hier „appointer à une fonction“ (gegen F. Preisigke, Wörterbuch I s.v.), H. Cuvigny, Chr.d’Ég. 77 (2002), S. 248, Anm. zu Z. 11.
II 32-III 1
ἐξῳ|κονομηκέν<αι> → ἐξῳ|κονομῆκεν (Infinitiv!), B.G. Mandilaras, The Verb S. 313, § 751.
V 17
Vor ὁ κράτιστος zu erg.: Νεοκύδης, P.M. Meyer, Archiv 3 (1906), S. 102, Anm. 2; vgl. Symposion 1977, S. 329, Anm. 14.
6
βουλευτὴν τῆς ῾Ερμουπόλεως καὶ ἐγγυ]ᾶ̣ν, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 540-4.
7
Vl. [ἀκολούθως] τῇ ἐντολῇ, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 540-4.
11
Vl. [… κατὰ τοῦ] δ <ικ>ανικοῦ, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 540-4.
r,2dupl.4
,2dupl.4. γενομένης → γε[ι]νομένης (l. γινομένης), R. Ast (G. Bastianini per litt., June 2016; from photo)
7
μίαν [κ]εχ̣[αρα]κ[με]νη (l. κεχαραγμένην) → μίαν \πυ̣[ρ]ρ̣ὰν/ [κ]εχ̣[αρα]κ[με]νη (l. κεχαραγμένην), M.G. Elmaghrabi (from photo)
Zu datieren: Juni oder Juli 309 n.Chr., (vgl. B.L. 5), R.S. Bagnall, K.A. Worp, Chron. Systems S. 106.
Zu datieren 309 n. Chr., F. Preisigke, W.B. 3, S. 74. C. Vandersleyen, J. Jur. P. 13 (1961), S.121-122 hält die Datierung von Mitteis auf das Jahr 307 n. Chr. für richtig.
L. statt …ακ[.] wohl υ̣ἱ̣ο̣(ῦ) βασ̣ι̣[λ](έων), T. Kalén, Berliner Leihgabe griech. Papyri 1 S. 207 (zu 13).
1-2
Die Lesung ᾽Α̣γ̣[αθεί]νῳ statt ᾽Α̣μ̣[μωνεί(?)]νῳ (B.L. 5, S. 73) ist abzulehnen, vgl. B. Kramer, Misc.Pap. 2 (1990), S. 312; viell. ist die in B.L. 5 vorgeschlagene Identifikation jedoch richtig, dann wäre ᾽Α̣μ̣[μωνεί(?)]νῳ | [N.N. καὶ ᾽Αγαθείνῳ] ᾽Αγαθείνου zu lesen, N. Kruit.
3
[λαμπρο]τ̣(άτης) → [λαμπ(ρᾶς) καὶ λαμπ] (ροτάτης), D. Hagedorn, Z.P.E. 12 (1973), S. 287.
27
φα[ίνηται] → φαί̣[νηται], Heidelberg Digital Papyrology Webinar 2020 (from photo)
28-29
συν[χρη]|[ματίζειν ἡμεῖν] → συν|[χρηματίζειν ἡμεῖ]ν̣ (l. [ἡμῖ]ν), M.G. Elmaghrabi (from photo)
Die Erklärungen von ὠνή und ἐν πίστει in D. Cohen, Schets van het Notariaat in het oude Egypte in het Hellenistische tijdvak en de eerste drie eeuwen van de Romeinse keizertijd, sind nicht überzeugend, E. Boswinkel, Mnem. IV 11 (1958), S. 75.
2
M. Vierros notes a blank space on the papyrus of ca. 4 letters width (from photo)
5
καὶ Βοκεν̣ο̣ύ̣π̣ε̣ι̣ Πατ̣ο̣ῦ̣τ̣ο̣ς̣ → `καὶ Βοκεν̣ο̣ύ̣π̣ε̣ι̣ Πατ̣ο̣ῦ̣τ̣ο̣ς̣´, M. Vierros (from photo)
8
M. Vierros notes a blank space on the papyrus of ca. 3 letters width (from photo)
Zweifelhaft, ob ein Psephisma für Ptolemais oder ein für alle Griechenstädte erlassenes Diatagma (Prostagma), St. G. Huwardas, Beiträge zum griech. u. gräkoägyptischen Eherecht, Leipz. rechtswiss. Studien 64 (1931), S. 20.
1f.
[Διέτα]ξεν Πτολεμα[ῖος (ὁ βασιλεῦς) περὶ τοῦ γαμεῖσθαι καὶ περὶ τοῦ ἀποπέμπεσ]θαι καὶ ἀπολεί[πειν …. περὶ τοῦ γαμεῖσθαι ὁ ἀνὴρ ἀπο]γραφέσθω πρ[ὸς τοὺς ἱεροθύτας, (unter Vorbehalt) St. G. Huwardas, Beiträge zum griech. u. gräkoägyptischen Eherecht, Leipz. rechtswiss. Studien 64 (1931), S. 20.
11f.
τοῖς θεσμοφύλαξι […..ἐὰν δὲ περὶ τοῦ ἀποπέμπεσθαι] ἡ ἀπογραφὴ γένητα[ι …… ἀποδότω τὴν φερνὴν καὶ ὃσα] ὀφείλῃ κατὰ τὸν ν[όμον…..ἐὰν δὲ μὴ ἀποδῶ, ἀποτεισάτω τὴν φερνὴν ἡμιό]λιον καθάπερ ἐγ δίκ[ης κτλ., St. G. Huwardas, Beiträge zum griech. und gräkoägyptischen Eherecht, Leipz. rechtswiss. Studien 64 (1931), S. 21.
8
κατὰ ταῦ̣τ̣[α κατεστη]κ̣υ̣ί̣ας, E. Schwartz, L. Wenger, Aus Novellenindex und Papyruswörterbuch, Sitzungsber. d. Bayer. Akad. (phil.-hist. Kl. 1928, 4. Abh.) S. 77 A. 4.
r,1.7
[μοι] P.W. Pestman, The New Papyrological Primer2, 50 : [ ̣ ̣ ̣] ed.pr. → [μου], C. Balamoshev
Neuveröffentlicht von O. Guéraud, Bulletin de l’Institut Français d’Archéologie Orientale du Caire 27 (1927), 115f.
Photo: B. Porten, The Elephantine Papyri Pl. 9. Englische Übersetzung: B. Porten, The Elephantine Papyri S. 438-440.
Zu datieren: 12.1.355 n.Chr., R.S. Bagnall, K.A. Worp, B.A.S.P. 15 (1978), S. 235-236.
1
Ειπω̣( ) ῾Υπατε[ία]ς → [μετ]ὰ̣ τ̣ὴ̣ν ὑπατεί[α]ν (ν ex ς), R.S. Bagnall, K.A. Worp, B.A.S.P. 15 (1978), S. 235-236 (nach einem Photo).
Zu datieren auf 25. oder 26.7.221 n.Chr. (statt 25. oder 26.7.211), R. Ziegler, Z.P.E. 125 (1999), S. 214.
13-16
VII Kal. Augustas --- Mesore die I: entweder Verschreibung für VIII Kal. Augustas --- Mesore die I oder für VII Kal. Augustas --- Mesore die II, P.J. Sijpesteijn, Z.P.E. 33 (1979), S. 229, Anm. 2 (zu C.P.L. 172).
Vgl. S.E. Phang, The Marriage of Roman Soldiers, S. 22-52 mit griechischem Text S. 395-398.
Vgl. G. Schiemann, Iuris Professio Festgabe M. Kaser S. 242-243.Vgl. J.H. Jung, Aufstieg und Niederg. der röm. Welt II 14 S. 310-319.
Vgl. R. Katzoff, T.A.P.A. 101 (1970), S. 241-252 und Yale Class.Stud. 28 (1985), S. 238-239 (zu P. Catt.).
I 6
Λου[κ]ίας oder Λου[ρ]ίας (Meyer, Juristische Papyri, Nr. 22 und Papyrological Primer4, Nr. 59) → Λουκ̣ίας (nach einem Photo), P. W. Pestman.
III 7-8
σπείρης δευτέρας | ῾Ι[σπ]α[ν]ῶν: statt ῾Ι[σπ]α[ν]ῶν ist auch ᾽Ι[τυρ]α[ι]ῶν möglich, R. Haensch, Akten 21. Kongr. S. 338, Anm. 83.
III 11-22
Vgl. die Interpretation von St. Link, Konzepte der Privilegierung S. 142-144.
V 23
Vl. ἐδυνάμη[ν] β̣ο̣υ̣λ̣εῦσαι, V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani anteiustiniani 3 S. 54 A. 1.
P. Oxy. 1 ⇧
I 5
λόγους̣ [εἰ]ς̣ τ̣ὸ̣ [τρια]κοντάκλεινον διὰ | πέντε ἡμερῶν κτλ. G.-H., P. Oxy. II S. 319.
P. Oxy. 4 ⇧
P. Petr. 2 ⇧
P. Petr. 3 ⇧
Vgl. R. Feist, J. Partsch, F. Pringsheim, E. Schwärtz, Zu den ptolemäischen Prozeßurkunden, Archiv 6, 355f., welche indessen nach Mitteilung Pringsheims keineswegs das Original eingesehen haben. G. v. Beseler, Zeitschrift Sav.-Stift. 48 (1928), p. 585f.; Wilcken, UPZ I 543, 1; Archiv 9, 62.
22f.
ἀξιοῦντός τε |23 π[αρ]εῖναι ᾽Αφθονήτου, ὅπως |24 π[αρ]αγγείληι, bezweifelt v. Beseler, Zeitschrift Sav.-Stift. 48 (1928), 585f. und schlägt statt dessen ἀξιοῦντός τε (sc. ᾽Απολλωνίου) γρ̣[αφ]ῆναι ᾽Αφθονήτω̣[ι] vor (von Bell am Original bestätigt).
14
Bell bei G. v. Beseler, Zeitschrift Sav.-Stift. 48 (1928), 585f., glaubt ἱε̣ρέ̣ως zu sehen.
21
Bell bezweifelt [ὡσα]ύτως und δυνατόν, Bell, Zeitschrift Sav.-Stift. 48 (1928), 585, und liest am Anfang σ̣α̣[.]υ̣τως (statt σ̣ ist auch ο̣ möglich).
39
Die Erg. ἑρ[ημοδίκ]ωι γν[ώμηι] (B.L. 1, S. 380) wird angezweifelt, P. Heid. 8, S. 24, Anm. 61.
V
[᾽Αλ]εξανδρείαι ἢ ἐν τῆι χώραι [….] ἀρχ[είοις, E. Berneker, Die Sondergerichtsbarkeit im griech. Recht ÄgyptensMünchn. Beitr. z. Pap. 22 (1935), S. 50.
P. Rein. 1 ⇧
P. Strasb. 1 ⇧
Vgl. den Kommentar von L. Migliardi Zingale in: Studi in onore di Franca de Marini Avonzo, S. 260-269 mit italienischer Übersetzung S. 260-262.
4
᾽Αμμών̣[ιος ῥήτωρ εἷπ(εν)· "......] → ᾽Αμμων̣ [ίου ἀρχομένου], P. Oxy. 43. 3117, zu Z. 2.
34 u.ö.
Hermanubis ist identisch mit dem gleichnamigen διέπων τὴν ἐπιστρατηγίαν in P. Oxy. 60. 4071, vgl. dessen Einleitung und L. Migliardi Zingale, in: Studi in onore di Franca de Marini Avonzo, S. 264, Anm. 8.
35
L. etwa ῥήτωρ εἶπ(ε)· [χ]ρ̣εία̣ [ἐσ]τ̣ὶν βιβλίων (vgl. 34 Ende), Schubart, brieflich.
P. Strasb. 4 ⇧
Zu datieren: 26.8.272 n.Chr., E. Kettenhofen, Studii Clasice 25 (1988), S. 64 und Anm. 11.
18-19
τ[ο]ῖ[ς] ἐπιδοθεῖσι ὑ̣πὸ ἑ̣κ̣ατέ|[ρ]ου με …οι[ . ] βιβλιδίοι̣ς̣, der Hg., P. Strasb. 4, S. 190.
23
Εὐτυχοῦ[ς Σεβαστοῦ] → viell. Εὐτυχοῦ[ς ἀνικήτου Σεβαστοῦ] (abgekürzt oder verschliffen) (am Original), P.J. Sijpesteijn, Z.P.E. 45 (1982), S. 194; aber vgl. Z.P.E. 54 (1984), S. 77, Anm. 38.
P. Tor.Choachiti ⇧
Englische Übersetzung: R.S. Bagnall - P. Derow, The Hellenistic Period, S. 218-225.