Εὐτυχοῦ[ς Σεβαστοῦ] → viell. Εὐτυχοῦ[ς ἀνικήτου Σεβαστοῦ] (abgekürzt oder verschliffen) (am Original), P.J. Sijpesteijn, Z.P.E. 45 (1982), S. 194; aber vgl. Z.P.E. 54 (1984), S. 77, Anm. 38.