P. Par. ⇧
Die von Wilcken bearbeiteten ,,Urkunden der Ptolemäerzeit" (UPZ.) werden in naher Zeit erscheinen, doch können die Nummern, unter denen die P. Par. daselbst stehen, zurzeit noch nicht überall angegeben werden. Diese Nummern werden übrigens aus den Übersichten, die den UPZ angehängt werden, zu ersehen sein.
21
Τιτιέντῃ ᾽Εριέος → Τιύρει τῆι ῾Εριέως, O. Elkab gr. 4, Anm. zu Z. 3 (vgl. schon F. Preisigke, Namenbuch S. 439).
᾽Ελεφαντίνης | [ἐπ᾽ ἀμφόδου Π (?)] α̣έρμωνος ἀκολούθως τῇ ἐπενεχθείσῃ αὐτοῦ κατὰ χειρόγραφον διαιρέσει γενομέ|[νῃ τῷ ἐνεστ (ῶτι)] μηνὶ κτλ. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161. W., A V 2171.
2
Φαρμοῦθι λ̄. | [᾽Εν Συήνῃ τῆς Θ]η̣βαίδος τοὺ περὶ ᾽Ελεφαντί-νην νομοῦ κτλ. W., A V 2171.
3
᾽Απέδοτο | [Πάρις Πάριδος] μητρὸς Ταναπῶτις τῶν ἀπὸ ᾽Ελεφαντίνης κτλ. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161.
4
| [...........]. έξεται τοῦ μετηλλαχότος αὐτοῦ πατρὸς Πάριδος, ὡ(ς) ∟ κγ, μέσος λευκόχ(ρους) οὐλὴ|[………. τ]ὸ ὑπάρχον αὐτῷ μέρος ἥμισ«ο»υ κελλ(ῶν) δύο κτλ. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161.
6
[ἐπ' ἀμφόδο]υ̣ (oder eher ]ς̣) Ἕρμωνος (Stadtviertel in Elephantine) (B.L. 9, S. 206) → [παρὰ//πρὸς o.ä. τῇ οἰκί]ᾳ Ἕρμωνος (Hermon als Personenname; ein Toponym ist auszuschließen), J. Locher, Topographie und Geschichte, S. 259.
6
[ἐπ᾽ ἀμφόδου Π(?)]α̣έρμωνος (B.L. 1, S. 337): viell. [ἐπ᾽ ἀμφόδο]υ̣ ῞Ερμωνος, B. Verbeeck, G. Wagner, Z.P.E. 81 (1990), S. 297-298; statt ]υ̣ ist aber eher ]σ̣ zu lesen, vgl. z.B. -σε- in Θινσενπῶτος (Z. 12) (nach dem Faksimile), A. Verhoogt.
8
καλούμενος Φανκαλάπτις, ἀπηλιώτῃ οἰκία Πετορζμήθου Ζμεν | [………., ἢ] ο [ίοι ἐὰν ὧσιν γείτονες πάντο-θεν, καθὼς ὑπηγόρευσεν ὁ ἀποδόμενος, ἐφ᾽ ᾗ | […….] τὴν συνπεφωνημένην τιμὴν ἀργ(υρίου) κτλ. Diese ursprüngliche Lesung ist richting. W., A V 2171. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161. W., A V 2171.
11
| [εἴκοσι ὀκτώ], ʃ κη, ἅς καὶ ἀπέσχεν παρὰ τῆς πριαμέ-νης διὰ χειρὸς ἐξ ο῎κου. ᾽Επρίατο Θινσεν | [πῶς Σαραπάμμ]ων̣ος κτλ. W., A V 2171. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161.
12
μετὰ κυρίου ουπα|[…… τ]οῦ έαυτῆς κατὰ πατέρα χτλ. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161.
14
πάντων Πάρις | [ό προκ(είμενος) ό ἀπ]οδόμενος κτλ. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161. W., A V 2171.
16
διαίρεσιν. (2. H.) Πάρις Παρίου μητρὸς Ταναπῶτις τῶν ἀπὸ κτλ. Pr. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161.
17
[δ π]ρογεγραμμένος τέθιμαι τὴν προκιμένην ὠνὴν κτλ. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161.
18
ἀπέχω τὴν τειμὴν τὰς τοῦ ἀργυρίου δραχ(μὰς) [εἴ]κοσι ὀκτὸ διὰ χειρὸς ἐξ οἴκου καὶ βεβαιώσω καθὼς πρόκιται. Κοΐντος Κίνκ̣ιος ἔγραψα ὑπὲρ | [αὐτο]ῦ μὴ εἰδότος γράμματα. ∟ις Αύτοκράτορος κτλ. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161. Pr. (laut Abbild.).
19
Φαρμοῦθι λ̄. (3. H.) Θινζμεμπῶς Σαρα| [π ί] ωνος μητρὸς Θιζμεμπῶτος ἡ προγεγραμμένη κτλ. Pr. (laut Abbild.). Diese ursprüngliche Lesung ist richtig, Pr. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161.
20
ἀδελφοῦ Παχνοῦβις Σαραπάμ | [μ ω] νος ἐώνημαι κτλ. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161.
24
γεναμένου | [Θ]ινσεμπῶτι Σεραπίωνος χ(αίρειν) κτλ. Bruns fonte7, ed. Gradenwitz, Nr. 161.
25
Noch in dieser Zeile, also hinter θὼτ ις̄, steht: (5. H.) ᾽Απολλῶνις συνεπίσθην. Pr. (laut Abbild.).
4
καὶ τὸν ἵππον μου → καὶ τὸ νήπιόν μου, J.A. Robinson, St. Paul’s Epistle to the Ephesians (19042), S. 284, Anm. 1. Aber τὸν ἵππον ist richtig (nach dem Photo), P. W. Pestman.
9
ἀσπάζομαι Τεχεσποχράτου, ἀσπάζομαι | Ψενμῶνθα καὶ Πα-τῶμ. ῾Εὰν μάχουσιν μετ᾽ ἐσοῦ οἱ ἀδελφοί σου, ἐλθὲ ἐς ο [ἷ] |κον μου. Pr. (laut Abbild.)
Der Herausgeber hat die zahlreichen Wortkürzungen aufgelöst, ohne die Auflösungen als solche kenntlich zu machen. Ich kennzeichne im Folgenden nur die Auflösungen von besonderem Werte.
14
μέχρι εὐτελοῦς εἴδους καὶ αὐτοῦ· Πληρωθ(έντες) | οὖν τῶν πάντων καὶ ἀπαλλαγέ(ντες) πρὸς ἀλλήλους ἐδέησεν γενέσθαι κτλ. Pr. (laut Abbild.)
28
ἀκολούθως τῇ δυνάμει τῆς ἐκτεθ(είσης) αὐτῷ παρακ̣ει (μένης) | ταύτης πράσεως κτλ. Pr. (laut Abbild.) παρ᾽ αὐτῶν steht nicht da.
36
ἐκ προσώπου αὐτοῦ παρέ [νθετος], τὸ παραβαῖνον μέ(ρος) κτλ. Berger, Strafklauseln S. 67 Anm. 5.
37
εἰς βεβ(αίωσιν) κινηθ(εῖσαν), μετὰ τοῦ κτλ. Pr. (laut Abbild.) Berger, Strafklauseln S. 67 Anm. 5.
40
πεπεισμέ(νοι) καὶ στοιχ(εῖ) ἡμῖν πάντα ὡς πρόκ(ειται). ῎Εγραψεν ὑπὲρ αὐτῶν Φλ(άουιος) Ζαχαρίας Βίκτορος ἀπὸ Πανὸς π(όλεως) (3. H.) † Φλ(άουιος) ᾽Ιούστος | μετα̣λ̣ …… μαρτυρῶ κτλ. Pr. (laut Abbild.)
44
| (5. H.) † ᾽Εγρ(άφη) διὰ γρ(αφείου) Διοσκόρου σὺν θ(εῷ) συμβολαισγρ(άφου). Pr. (laut Abbild.)
31
καὶ μηταπωλεῖν, εἰ βουληθείης, ἐπίκληρον, ὁμοίως διατό-χ(οις) καὶ διακατόχ(οις) καταλεῖψαι | καὶ χαρήσεσθαν (= χαρίζεσθαι) [καὶ ........................ ἐὰν] | βουληθῇς κτλ. Pr. (laut Abbild.). Wessely, Prolegomena S. 27.
32
L. ἐπὶ κληρονόμοις διατόχοις (so!) καὶ διακατόχοις (vgl. BL 1), Kreller, Erbrechtl. Unters. S. 58, 3.
36
κεράτια δεκάτρεια, γ(ίνεται) χρ(υσοῦ) κε (ράτια) ιγ´´ φ/, ἥνπερ τιμὴν κτλ. Pr. (laut Abbild.). Wessely, Prolegomena S. 27.
38
παρὰ σοῦ τοῦ αἰω̣νε [μ]έ (νου) Παχυμίου ἀπὸ χειρὸς εἰς | | «εἰς» χεῖρας ἐξ οἴκου, ἀριθμῷ πλῃρει, ἐφ᾽ ᾡ ἐπίσθην (= ἐπείσθημεν), τῆς | βεβαιώσεως τούτον (= τούτων) γιγνομ(ένης) παρ᾽ ἡμῶν κτλ. Pr. (laut Abbild.). Pr.
44
ἐν παντὶ καιρῷ ἐ̣π̣[άνα]γ̣κε̣[ς. Εἰ δὲ συμ]βαίη, | δ μὴ εἴη,[ἐκ] νίκησιν ἢ ἀμφισβήτησίν τινα γενέσθαι περὶ τούτον (= τούτων) | ἢ περὶ μέρος χτλ. Wessely, Prolegomena S. 27. Wilcken, Hermes 19 S. 427. Pr.
47
κληρονόμους | | καὶ διατόχους καὶ διακατ̣[όχ(ους) ἰδίοις] ἡμῶ [ν] ἀν[αλώ(μασιν) ] ἀποστήσιν καὶ ἀποσωβῖν | πάντα τῶν κτλ. Pr. (laut Abbild.). in διατόχοας ist das χ oberhalb des Wortes nachgetragen.
51
οἰκοδομῆς, καὶ | εἰς τίκην (= δίκην), εἰ«ς» συμβαιη̣ γε̣ν̣ε-θένθι(= γενηθῆναι), ὁμοίως ἐν διπλῷ [……] καὶ | κτλ. Bell, P. Lond. V 1735, 18 Anm. Pr. (laut Abbild.). Pr.
56
πρεσβ(υτέρου) ἀπὸ Θινός. | (3. H.) † Μουσαῖος Παπνουθίου πρεσβ(ύτερος) ἀπὸ Θινὸς μαρτυρῶτῇ πράσει αἰτη[θεὶς παρὰ] τα[ῖς] θεμένοις † | (4. H.) ᾽Εγρ(άφη) δι᾽ ἐμοῦ Παθ…υ. Pr. (laut Abbild.). Hartel, Wiener Studien 5 (1883) S. 34.
58
Παθ. . .υ (B.L. 1, S. 339) → Παύλ[ο]υ, J.M. Diethart, K.A. Worp, Byz.Not. S. 95 (am Original geprüft von J. Gascou).
Παῧνι κ̄, άρχ(ῆς) ϊα// ϊʾνδ// · . ᾽Εν κώμῃ Θινὸς ἐν Θηβαίου κτλ. Pr. (laut Abbild.). Hartel, Wiener Studien 5 (1883) S. 9, setzt vor ῾Εν ein †, das aber nicht dasteht - Datum: 14. Juni 592. Die neue Indiktion begann also spätestens am 14. Juni (Pr.).
11
οἰκίαν | σεσαθρωμένην καὶ κέλλιον σὺν τὀͅ ψιλὀͅ τόπῳ μετὰ παντὸς αὐτʱ͂ν τʱ̣͂ δικαίῳ κτλ. Pr. (laut Abbild.)Pr.
16
εἰς ἣν ἀνοίκτα ἡ θύρα, ἀπηλιώτου ῥύμη δημοσία, η῍ οἳ ἠὰν ὁ͂συ γείτονες κτλ. Nachher: πρὸς τὼ | σὲ τὸν πριάμενον κτλ. Pr. (laut Abbild.)
18
πωλλεῖν καὶ μεταπωλλεῖν, εἰ βουληθείης, καὶ κληρονόμοις καὶ διατόχοις καὶ διακατόχ(οις) καταλεῖψαι καὶ χαρί-σασθαι καὶ χρήσασθαι περὶ αὐτʱ͂ν τρόπῳ, ὡς [ἂ]ν βοληθῇς, ἐπὶ τὸν ἅπαντα καὶ διενεγκὲ<ς> χρόνον, τιμῆς τῆς πρὸς ἀλλήλους συμπεφωνημένης | καὶ σενα [ρεσά]-σες πρὸς τὴν δ̣ο̣κ(ιμασίαν) Σενούθ̣ου οἰκοδόμου ἀπὸ τῆς αὐτῆς κώμης χρυσοῦ νομισμάτια δεσποτικὰ κτλ. Pr. (laut Abbild.) Wilcken, Hermes 19 (1884) S. 425.
21
σταθμῷ τὀͅ Φυλλωφ/, [χρ (υσοῦ)] νο(μισμάτια) γ π(αρὰ) α, ἥνπερ τιμὴν κτλ. Pr. (laut Abbild.)
25
εἰ δὲ συμβαίῃ, | δ μὴ ε[ἴη, ἐκνί]κησιν ἢ ἀνφισβήτησί[ν τι]να γενέσθαι περὶ τούτον, ἐπὶ τῷ κτλ. Wilcken, Hermes 19 (1884) S. 425. Pr. (laut Abbild.)
28
οἰκοδομῆς, | καὶ εἰς τί [κην (= δίκην)], εἰ «ς» συμβαίῃ γεινηθέν, ἀφ᾽ ὁμοίων ἐν διπλῷ ἀποκαταστήσιν σοι, ἔτι καὶ δόσ(ιν) λόγῳ προστίμου χρυσᾶ ἁ̣π̣ (λᾶ) (?) β, μετὰ καὶ τοῦ | κτλ. Pr. (laut Abbild.) Vgl. Nr. 20, 51.
31
ὡς πρόκ(ειται). ῎Εγραψα ὑπὲρ αὐτῶν ἀξιωθεὶς | Ψάτης Παπνουθίου διάκονος ἀπὸ Θινός. (3. H.) † Βησατᾶς κτλ. Pr. (laut Abbild.)
15
τριάδα καὶ τὴν νίκην | [καὶ διαμονὴν τ]ῶν θεοφυλάκτων δεσποτῶν τῆς οἰκουμέ(νης) Φλ(αουίων) Μαυρικίου | [Τιβερίου καὶ Αἰ] λίας Κωνσταντίνας κτλ.
18
σέμερον πεπεισμέ(νος) | [τὸ ἐμὸν μέρος] τρίτον οἰκίας ὁλοκλήρου τριστέγου καὶ τῶν ἀναγαίων | [πάντων μετὰ] παντὸς κτλ. Pr. (laut Abbild.). Pr. Wilcken, Hermes 19 (1884) S. 426.
21
ἀδελφήν, κατὰ τὸ ὑπόλοιπον | [τρίτον μέρος,] τῆς καὶ περιελθούσης κτλ. Pr. (laut Abbild.). Wilcken, Hermes 19 (1884) S. 426.
23
ἐπὶ τῆσδε τῆς Πανοπόλ(εως), ῥύμης τῆς Μεγάλης ἐκκλησίας. Γείτονες τῆς | [ὅλης οἰκί]ας· νότου στενὸν ῥύμιον, βορρᾶ κτλ. Pr. (laut Abbild.). Pr.
Neudruck bei Hunt, Edgar, Select papyri Nr. 100; Übersetzung bei Schubart, Ein Jahrtausend am Nil2 Nr. 24.
Neudruck bei Hunt, Edgar, Select papyri 1 Nr. 98; Übersetzung bei Schubart, Ein Jahrtausend am Nil2 Nr. 23.
25
Es bedeutet ἐργάσιμον ,,Zubereiten, Anrichten"; vgl. E. Mayser, Grammatik 1 S.449 ,,Bäckerlohn?"; Herwerden, Lex. s. v. (pretium coquendi); T. Kalén, Berliner Leihgabe griech. Papyri 1 S. 288, 2.
IV 12
L. πλὴν τῶν ἐπὶ τῆς [πράσεως] συνκαταγραφησομένων, Wilcken bei E. Schönbauer, Liegenschaftsrecht S. 28.
VI 177
Vgl. die Deutung des Begriffes γῆ ἐν ἀφέσει von J. Herrmann, Chr. d’ Ég. 59 (1955), S. 101 f.
II 17
± 12 ων → [π]ορθμ[έ]ων (am Original), O. Wilcken 1, S. 394, § 197; → [π]ορθμ[ίδ]ων oder [π]ορθμ[ικ]ῶν, P. Meyer, S. 127 (vgl., fehlerhaft, B.L. 2.2, S. 106).
Neudr. Wilcken, Zum alexandrinischen Antisemitismus (Abhandl. der philol.-histor. Klasse der Sächs. Ges. der Wissenschaften Nr. 23).
Kol. A
Neudr. Wilcken, Zum alexandrinischen Antisemitismus (Abhandl. der philol.-histor. Klasse der Sächs. Ges. der Wissenschaften Nr. 23), S. 809, Kol. II.
Kol. B
Neudr. Wilcken, Zum alexandrinischen Antisemitismus (Abhandl. der philol.-histor. Klasse der Sächs. Ges. der Wissenschaften Nr. 23), S. 810, Kol. III.
Kol. C
Neudr. Wilcken, Zum alexandrinischen Antisemitismus (Abhandl. der philol.-histor. Klasse der Sächs. Ges. der Wissenschaften Nr. 23), S. 812, Kol. VI.
Kol. D
Neudr. Wilcken, Zum alexandrinischen Antisemitismus (Abhandl. der philol.-histor. Klasse der Sächs. Ges. der Wissenschaften Nr. 23), S. 813, Kol. VII.
Kol. E
Neudr. Wilcken, Zum alexandrinischen Antisemitismus (Abhandl. der philol.-histor. Klasse der Sächs. Ges. der Wissenschaften Nr. 23), S. 808, Kol. I.
Kol. F
Neudr. Wilcken, Zum alexandrinischen Antisemitismus (Abhandl. der philol.-histor. Klasse der Sächs. Ges. der Wissenschaften Nr. 23), S. 813, Kol. VII.
Kol. G
Neudr. Wilcken, Zum alexandrinischen Antisemitismus (Abhandl. der philol.-histor. Klasse der Sächs. Ges. der Wissenschaften Nr. 23), S. 813, Kol. VIII.
Vgl. E. Kalinka, Aus der Werkstatt des Hörsaals S. 13; Wilcken, Archiv 7 103; N. Hohlwein, Musée belge 28 (1924), 218.
bis 12-13
χρῆμα (όδινον (l. χρίματι (οδίνῳ), S. Kapsomenos, E. E. Thess. 7 (1957), S. 362-3.
4-5
ἀπὸ τῆς | [......... → ἀπὸ τῆς | [Πανοπολιτῶν (vgl. S.B. 1. 5285), J. Beaucamp, Le Statut de la femme S. 381.
22
[τρίτον μέρος] (B.L. 1, S. 341) → [δίμοιρον μέρος], P. van Minnen, B.A.S.P. 35 (1998), S. 128.
9
῾Ερμιόνη καὶ Σπάρθος | καὶ ἡ σύμβιος αὐτοῦ καὶ ᾽Ωριγενία κτλ. Das ἡ vor ᾽Ωριγενία ist also zu streichen.Pr. (laut Abbild.)
13
ἀβάσκαντα: die Übersetzung „charmants“ trifft nicht zu, G. Husson, Bibl.Orient. 60 (2003), S. 123.
3
| [...]. ἀπὸ κώμης Ψαμήρεως κ[ ]|[..].. μου (Schluß der Zeile).Pr. (laut Abbild.)
(= P. Jomard). Dieser Papyrus ist die untere Hälfte von P. Par. 21 c. Die Vorbemerkung zu Nr. 20 gilt hier ebenfalls. Pr.
2
Vgl. B.L. 1 S. 339: l. vl. ιγ statt ια, N. Lewis, Am. J. Phil. 60 (1939), S. 417 A. 12.
8
ἐπάναγκες, εἰ δὲ συμβαί]η, (?) μὴ εἴη, ἐκνίκησιν ἢ ἀμφισβήτησίν | τινα κτλ. Hartel, Wiener Studien 5 (1883) S. 37.
9
ἢ περὶ μέρους αὐτοῦ ….. | ἢ δεσποτείας ἢ δικαίου οἱο̣ [υ]δήπ[οτε] παρ᾽ οἱουδήποτε κτλ. Pr. (laut Abbild.). Pr.
15
ἀναλωθησόμενα εἴς τε βελτίωσιν | καὶ εἰς οἰκοδομὴν καὶ εἰς ἑτέραν [χειρο]υ̣ργίαν καὶ εἰς δίκην, [εἴ τις συμβαίη γεν]ηθῆναι, | ὁμοίως ἐν διπλῷ ἀπο[καταστήσει]ν κτλ. Pr. (laut Abbild.).
20
κληρονόμων κ [α ὶ διαδόχων πόρῳ τῆς πα]ντοίας ἡμῶν ὑποστάσεως | τῆς καὶ ἐπικειμέ(νης) ὑμῖν κτλ. Pr. (laut Abbild.). Hartel, Wiener Studien 5 (1883) S. 29. Wessely, Wiener Studien 7 (1885) S. 133.
24
| αὐτῆς τοῦ δικαίου καὶ ἀπέσχ(ον) [π]αρὰ τῶν προκε̣ι̣μέν[ων] τ̣ὴ̣ν̣ τιμὴν τοῦ τ᾽ ἔστιν | χρυσοῦ νομίσματα δύο παρὰ κεράτια . ., [νο β π/ κε . .] ζυγῷ ᾽Αλεξανδρείας καὶ βεβαιώσω | ταύτην τὴν πρᾶσιν κτλ. Pr. (laut Abbild.).
27
ὑπὲρ αὐτοῦ ἀξιω(θεὶς) Φλ(άουιος) Φ[. .] .σι. . α̣ι̣ο̣ς̣ . . [. . .]υ . . κ . . ομ( ) ἀπὸ Πανός. | (3. H.) † Φλ(άουιος) Εὑρέσιος Βίκτορος κτλ. Hartel, Wiener Studien 5 (1883) S. 37. Pr. (laut Abbild.). Hartel, Wiener Studien 5 (1883) S. 33 Anm. 33.
29
| (4. H.) † Φλ(άουιος) ῞Οωά†/ννης Μεγάλου κτλ. Sodann: παρὰ τοῦ θεμένου †. | (5. H.) † Φλ(άουιος) Ζαχαρίας Παννῆτος σὺν θ(εῷ) γραμμ(ατεὺς) ἀπὸ Πανὸς κτλ. Sodann: παρὰ τοῦ θεμένου †. | (6. H.) † ᾽Εγράφη διὰ γρ(αφείου) Μάρκου σὺν θεῷ συμβολαιογρά(φου). | Darunter eine Zeile Kurzschrift. Pr. (laut Abbild.). Hartel, Wiener Studien 5 (1883) S. 34. Hartel, Wiener Studien 5 (1883) S. 37.
1
Νίκωνος τῶν [συγγενῶν] → [παρὰ] | Νίκωνος τῶν [z.B κατοίκων ἱππέων], L. Mooren, The Aulic Titulature S. 34, Anm. 5.