P. Ryl. 2 ⇧
Vl. τε̣[κμηρίοις καὶ] | [σημείοις, F. Pringsheim, Ges. Abh. II S. 326, A. 532.
5
ἀκολούθως τοῖς [ᾠκονομημέ]|[νοις διὰ τῶν] ἐκ τοῦ ἱππικοῦ κτλ. G.-H., P. Oxy. XIV 1635, 4 Anm.
15-16
Die Erg. τε̣[κμηρίοις καὶ | σημείοις (B.L. 5, S. 87) → τε̣[ιμίοις καὶ φι|λανθρώποις, P. Oxy. 49. 3482, zu Z. 9.
15
σὺν τοῖς ἄλλοις τε̣[κμηρίοις καὶ] | [σημείοις(?) κυρί]ως τὸν πάντα χρόνον κτλ. G.-H., P. Oxy. XIV 1635, 8 Anm.
19
τοῖς δέο]υσι καιροῖς → ἐν ἐπείγο]υσι καιροῖς, B. Nielsen – K.A. Worp, Z.P.E. 136 (2001), S. 134, Anm. zu Z. 9.
23
ἀ[πὸ πάντων → δ[ὲ καὶ ἀπό, B. Nielsen – K.A. Worp, Z.P.E. 136 (2001), S. 134, Anm. zu Z. 11.
32-33
κ̣[αθάπερ ἐκ συμ|φώνου συνεχώ]ρησαν → wohl κ̣[αθ᾽ ὅ τι πρὸς ἀλλήλους συνεχώ]ρησαν, K. Maresch, Z.P.E. 76 (1989), S. 118, Anm. zu Z. 11-12.