P. Cairo Zen. 3 ⇧
Zur rechtlichen Interpretation vgl. J. Hengstl, Archiv 40 (1994), S. 90-91.
ὄτι εἰμί οἱ κλέπτης καὶ ἔπισε ( = ἔπεισε), βεβλημέν[ος ἔτι (oder ἤδη)] ἐπὶ [Βοή]θου στρατ(ηγοῦ) τὴ [ν] γ᾽ οὖσαν (oder τὴ [ν ἄγ]ουσαν) ἐπιστήμ[ην, τὸ δ]ικα[σ]τήρ[ιο]ν, J. C. Naber, Aeg. 14 (1934), S. 299-300.
στρατηγοῦ ὅτ̣ι̣ ἐπ̣ίστη με̣ ε̣..ο̣ικο̣τ̣ημ̣ον (siehe auch P. L.Bat. 21 A, S. 110) → στρατηγοῦ. Σὺ δ᾽ ἐπίστῃ με̣ ο̣ὐ̣κ̣ ο̣ἰ̣κέ̣τημ̣ (l. -ην) ὄ̣ν<τα>, vgl. C.Ptol.Sklav., Nr. 15, S. 81-84.
3-4
καὶ ἔπισε (scil. ἔπεισε). Βεβλημέν[ος εἰμὶ] ἐπὶ τοῦ στρατηγοῦ (oder στρατη[γ]ίου) σὴν̣. ε.. στημε̣[νο]ς ἱκτηρί̣α̣ν., T. Reekmans, Chr. d’Ég. 60 (1955), S. 361.
4
Die Lesung στρατηγοῦ. Σὺ δ᾽ ἐπίστῃ με̣ ο̣ὐ̣κ̣ ο̣ἰκέ̣τημ̣ (l. -ην) ὄ̣ν<τα> (B.L. 9, S. 53) ist zweifelhaft, J. Hengstl, Archiv 40 (1994), S. 91.