Editionen in
HGV 41042

B.G.U. 2

370
4
[καὶ Φλ(αουίου) ῾Ηρακλείου Νέου Κωνσταντίνου] → [τοῦ αἰωνίου Αὐγούστου] (nach einem Photo), R.S. Bagnall, K.A. Worp, B.A.S.P. 17 (1980), S. 105-106.
5
ἔτους κα → ἔτους κθ und die Erg. δ ἰν(δικτίωνος) → ιβ ἰν(δικτίωνος); also zu datieren Oktober/November 638 n.Chr., R.S. Bagnall, K.A. Worp, B.A.S.P. 17 (1980), S. 105-106.
8
[ἐργασίας (Zunft) σιτομετρῶν] | καὶ σακκοφόρων κτλ. Zehetmair, De appellationibus honorificis (Diss. Marburg 1912) S. 41. Zustimmend Viereck, W. kl. Phil. (1914), S. 1395.
11
Am Ende zu erg.: κ[αὶ πεπληρῶσθαι], P. Heid. 5, S. 309, Anm. 75 und S. 311, Anm. 88.