P. Lond. 3 ⇧
Τασάιτος ᾽απε̣ψώνεως, βο[ρρᾶ κτλ. - Bell zieht die Lesung᾽απατώνεως vor. G.-H., A IV 558. Bell, briefl., laut Orig.
3
ὀρνιθᾶ[ς] ist richtig (= Hühnerhändler); vgl. Cairo Masp. 67166, 9 und P. Oxy. XII 1568. Pr.
10
᾽Απε̣ψώνεως oder ᾽Απατώνεως (B.L. 1) → ἀπὸ Ψώνεως, Z. Borkowski, J.Jur.P. 18 (1974), S. 223-224.
11
ὦσι γ[είτονες πάντοθεν, καὶ μἠ ἐξείη μοι ἀπὸ τῆς] | σήμερον τὸ προκείμενον [[μοι]] μέρο[ς] ἀπὸ μέρους ἡμίσο [υς τῆς ὅλης οἰκίας ……………. ]| σαι [ὑ]ποθέσ̣θ̣α̣ι ἢ πωλλῆσαι ἢ̣ ἄλλην τινὰ οἰκον [ομ]ε[ί]αν θ̣έ[σθαι(?), ἄχρι οὗ] | [π]ληρώ̣σω, εἰ δὲ μὴ πλπρώσω, κυρ[ιεύειν σε τῆς] πρ[ο]κει[μένης ὑποθήκης, καὶ βεβα̣ιώσω κτλ. Bell, briefl., laut Orig. G.-H., A IV 558. Eger, Grundbuchwesen 454. Wilcken, Zschr. Sav. 30 (1909) S. 324.
17
ὑπὲρ ἐμοῦ ὑπογράφοντος κύριον καὶ βέβαιον ὡ̣ς ἐν [δημοσίῳκατακείμενον, καὶ ἐπερωτη]θεὶς κτλ. G.-H., A IV 558. B. Schwarz, Die öffentl. u. priv. Urk. S. 8 Anm. 5.