Berichtigungsliste – Online

| κώμης ὀ̣ψὲ̣ τῆι η̄ ε [[. . . ]] | ἐξέδυσαν κτλ. Viereck, B. ph. W. (1908), 294.

ε[[...]] (B.L. 1) → ε[[ξυσαν]], P. Lille 1, S. 269.

ἀφείλοντο μ [[ώ(ιον) α |ο υ]] | κρόκη [[ς|ν]] καὶ κτλ. Crönert, Lit. Zentralbl. 1907, 1122.

Vgl. zu χρυσοῦς, P. Lille 1, S. 270.

Diese Nr. und Nr. 38 gehören zusammen. Der vereinigte Text lautet:v. Druffel, Philol. 71 (1912) S. 272.

[Β]ασιλεῖ Πτολεμαίωι χαίρειν Κρατεύας Μακεδὼν (τριακοντάρουρος). ᾽Αδικοῦμαι ὑπὸ αδ[ καὶ ῾αρμιύσιος(?)] v. Druffel, Krit. Vierteljahrsschr. 15 (1913) S. 174 (mit Rücksicht darauf, daß Jouguet nach briefl. Mitteilung auf der Rückseite πρὸς ῾α]ρμιῦσιν liest).

[τῶ]ν ἐξ ᾽Αλαβανθίδος ποιμένων. ᾽Εμοῦ γὰρ προεστηκότος τινῶν κλήρων τῶν [ ]

[....]ε κε∟, Φαῶφι ῑγ̄, καταβάντος μου εὶς ἀγρὸν καὶ εὑρόντος τὰ πρόβατα [ ] v. Druffel, Philol. 71 (1912) S. 272.

[...] ποιμένων καταβεβοσκηκότα τὰς νομὰς ἑνὸς κλήρου τοῦ ᾽Αστεροπαίου [ ]

[ἐπιτι]μῶντος αὐτοῖς καὶ ἐπιμαρτυρομένου οὐδένα λόγον πο[ι]η̣σαμένου προσπηδησαν...........[ ] v. Druffel, Philol. 71 (1912) S. 272.

[......]. πληγάς τε μοι ἐνέβαλον καὶ τὸ ἱμάτιόν μου, ὅ περιεβεβλήμην, ἀφείλοντο. ᾽Εμοῦ δ᾽ ἐλθόντος ν. Druffel, Krit. Vierteljahrsschr. 15 (1913) S. 174. Vgl. dazu Lichtbild 6 der P. Magd.

[καὶ ἐπιδείξαντός] μου τὰς πληγὰς ῾Ηροδότωι τῶι ἐπιστάτηι, καὶ ὡς ἤμην γυμνὸς ὑπ᾽ αὐ- v. Druffel, Philol. 71 (1912) S. 274.

[τῶν ἐκδεδυμένος, ἐπιπαραγίνε]τ̣αι(?) Χάλης τῶν ποιμένων τις φέρων τὸ ἱμάτιόμ μου, ὅ καὶ ἐκομισάμην Die Druffel’sche Ergänzung am Schlusse der Zeile ist laut Lichtbild nicht möglich (Pr.). Feist-Partsch, Arch. VI S. 351. v. Druffel, Krit. Vierteljahrsschr. 15 (1913) S. 175 Anm. 8.

[ ἐ]πέδωκα ἔντευξιν Διοφάνει τῶι στρατηγῶι, ἥν χρηματίσας ἀπέσ- v. Druffel, Philol. 71 (1912) S. 274.

[τειλε ῾Ηροδότωι τῶι ἐπιστάτηι, ῾Ηρόδ]οτος δὲ ὀλιώρως χρησάμενος παρείλκυκέ με ἕως τοῦ νῦν. Δέομαι οὔν Die Druffel’sche Ergänzung am Schlusse der Zeile ist laut Lichtbild nicht möglich (Pr.). v. Druffel (Philol. 71 (1912) S. 274.) ergänzt οὗ]τος statt ῾Ηρόδ]οτος. Laut Lichtbild steht οτος deutlich da (Pr.). Jouguet bei v. Druffel, Krit. Vierteljahrsschr. 15 (1913) S. 174.

[σοῦ, βασιλεῦ, προστάξαι Διοφάνει τῶ]ι στρατηγῶι, μὴ περιιδεῖμ με ἀνόμως ὑβρισμένον ὑπὸ τῶν ποιμένων, So richtig die erste Ausgabe (vgl. v. Druffel, Krit. Vierteljahrsschr. 15 (1913) S. 174).

[ἀλλὰ γράψαι ῾Ηροδότωι τῶι ἐπιστάτ]ηι, μὴ ὀλιώρως χρήσασθαι, ἀλλ᾽ ἀποστεῖλαι αὐτοὺς ἐπὶ Διοφάνην

[τὸν στρατηγὸν ὡς τά τε πρόβα]τα βεβοσκηκότας κἀμὲ ὑβρικότες καὶ ἐγδεδυκότες, τῶν μὲν νομῶν Die Druffelsche Ergänzung κἄν ἐνδείξωμαι αὐτούς ist für die Lücke zu groß, da die Worte τὸν στρατηγόν, die v. Druffel (briefl.) streichen möchte, nicht wohl zu entbehren sind (Pr.). Feist-Partsch, Arch. VI S. 351.

[ ]., περὶ δὲ τῆς ὕβρεως Διοφάνην διαγνῶναι. Τούτου γὰρ γενομένου

[διὰ σέ, βασιλεῦ, τὸν πάντων κοινὸν σω]τῆρα, τοῦ δικαίου καὶ βοηθείας τεύξομαι. Εὐτύχει.

[(2. Hand) ].... ἵνα .ου.........του......ο̣υ̣ τυγχάνηι.

∟κε, Λωίου κ̄ς̄ Χοιὰχ ῑγ̄

Rückseite: [∟]

[Κρατεύας πρὸς ῾α]ρμιῦσιν [κα]ὶ Jouguet bei v. Druffel, Kritische Vierteljahrsschrift 15 (1913) S. 174.

[ ]περὶ κλήρων.