P. Lond. 3 ⇧
Vgl. G. Plaumann, Idioslogos S. 19f.
5
ἀναγαγεῖν ε[ἰς ἄμπελον] | ἐν νομᾷ Φθεμφουθ(ίτῃ) (ἀρούρας) ϛ καὶ ταύτας τ[………] | ἀνήγαγεν ἐν μόνες (ἀρούραις) δ, καὶ πρὸς ἐ[πιζη]|τοῦντί σοι, εἰ ἄλλοτε ἦσαν ἐν ἀμπέλῳ, [προσφω(νῶ) | ταύτας γεγο̣νέναι ἐν̣ ἀμπέλῳ ἔτι ἀ[πὸ θεοῦ] | Τραιανοῦ χρόνον (= χρόνον τινά, von Trajan an noch eine Zeitlang) καὶ εἰς ἀπόδιξιν κτλ. W., A IV 548. G.-H., A IV 548. Dagegen Paul M. Meyer, P. Mey. S. 20 Anm. 11: καὶ προσε[πιζη]|τοῦντί σοι und [προσεφώνησα].
7/8
L. καὶ προσε[πιζη] |8 τοῦντί σοι̣ (sc. βασ. γραμμ.), εἰ ἄλλοτε ἦσαν ἐν ἀμπέλῳ, [προσεφώνησα], P. Meyer, S. 20, 11.