P. Lond. 3 ⇧
τελευταῖον (gebessert aus -ταίων) δ̣ὲ [π]λείστων | [ παρακλή]σεων προσενηνεγμένων κτλ. Bell, briefl., laut Orig. Lewald, Zeitschr. Sav. 1920 S. 315 Anm. 2 (unter Hinweis auf P. Cairo Masp. 67167, zustimmend Bell, briefl., laut Orig.
12
| [ ω]ν̣ ἀ̣ρχαίων καταβέβληκα εἰς̣ τ̣ὴ̣ν̣ σὴν θ(αυμασιότητα) οὐδὲ τοὺς νομίμ(ους) κτλ. Bell, briefl., laut Orig.
15
εἰδῶν καὶ τῆς̣[σ]ῆς̣ | [θ(αυμασιότητος) …….]νησιν προσαγαγούσης μοι περὶ τῆς ἀποδόσεως τῶν (aus τοῦ gebessert) κτλ. Bell, briefl., laut Orig.
21-22
L. παρακλήσ]εων προσενηνεγμένων, H. Lewald, Zeitschr. Sav.-Stift. 41 (1920), S. 315, 2.
25
ἐκχωρ(ητικὴν) ὁ̣μ̣ο̣λ(ογίαν) | [ἤτοι ἀποτ(αγὴν) συ]νελήλυθα πρὸς αὐτήν, δι᾽ ἥς ὁμολ(ογῶ) ἐκτὸς παντὸς δόλ(ου) καὶ τὰ ἄλλ(α) | [τά τε δύο θήσ]κια καὶ τὰ δύο κα̣ύ̣κια καὶ τὰ τρία γάρηρα (oder τάρηρα, möglicherweise = γαράρια, vgl. BGU. III 781 7) καὶ τὀ κοχλιᾶριν κτλ. Bell, briefl., laut Orig. Bell, briefl., laut Orig., der zugleich bemerkt, daß καὶ τὰ ἄλλα bedeute: ,,u. s. w.".
27
παραχωρεῖν καὶ ἐκκεχ(ωρηκέναι) καὶ | [παρακεχωρηκ (έναι)] τῷ πρ(οκειμένῳ) εὐ̣δ(οκιμωτάτῳ) τῷδε τὰ πρ(οκείμενα) ἀργυρεᾶ εἴδη εν.ησα̣/τῶν δεκατριῶν λιτρῶν καὶ ἀποτετάχ̣θαί | [σοι (?) αὐτὰ ἀν]τἱ τῶν α(ὐτῶν) ν(ομισματίων) κτλ. Bell, briefl., laut Orig.
29
χρόνου μ̣ [έ] χ̣ [ρι] | [τῆς σήμερον] κ̣ [α] ὶ̣ οὐδένα λόγον ἔχειν μὴ ἐ̣μὲ̣ μὴ κ̣λ(ηρονόμους) μ̣ο̣υ̣ ὑπ(ὲρ) μηδ(ενὸς) μὴ πρὸς τὴν σὴν θαυμ(ασιότητα) μὴ πρὸς κλ(ηρονόμους)] | [σου καὶ διαδ(όχους)(?)] παντοίους ύπ(ὲρ) τῶν α(ὐτῶν) ἀργυρεῶν εἰδ(ῶν) κτλ. Bell, briefl., laut Orig. das μὴ ἐ̣μὲ̣ ist umgebildet aus πρὸς μη (Bell, briefl., laut Orig.).
32
παρακληθεῖσαν αὐτὴν παρ᾽ ἐμοῦ | [ἠνεσχ̣]ῆσθαι τὰ [αὐ]τὰ κομίσ[α]σθαι ἀντὶ τῶν ώς πολλάκις εἴρηται κτλ. Bell, briefl., laut Orig.