P. Tebt. 2 ⇧
Erg. wohl: [Διονυσίωι βα]σιλικῶι γρα(μματεῖ), M.H. Eliassen-de Kat, Symb.Osl. 55 (1980), S. 105 und 110, Anm. 64.
1
Der βασιλικὸς γραμματεύς ist viell. ᾽Αρτεμίδωρος ὁ καὶ Τούρβων, P. Col. 8. 218, zu Z. 1 (vgl. aber B.L. 8, S. 491).