P. I.F.A.O. 1 ⇧
13
ἐνοτίω̣[ν χρυσοῦν → ἐνοτίω̣[ν χρυσῶν, S. Russo, I gioielli nei papiri, S. 27 und 37, zu Nr. 34.
14
δυ . [. .] . [.] . υσ . . [. . .] . [ → δύο̣ [ἡμ]ί̣[σ]ο̣υς (oder δύο̣ [χ]ρ̣υσῶ[ν) ω̣ . [. . .] . [ , S. Russo, I gioielli nei papiri, S. 37, zu Nr. 34.
15
Erg. am Ende viell.: δακτύλο̣υς̣ (oder δακτύλο̣υν̣) χ[ρυσ- τεταρτῶν x ὡς εἶναι ἐπὶ τὸ αὐτό], S. Russo, I gioielli nei papiri, S. 37, zu Nr. 34.
16
χρυσιοδο[ καὶ ψέλια ἀργυρίου ὁλκῆς ἀσήμου] → χρυσίο(υ) δο[κιμίου (oder δο[κίμου) καὶ ἀργυρίου ὁλκῆς ἀσήμου, S. Russo, I gioielli nei papiri, S. 37-38.
17
καὶ κλάλια ἀργυρίου ὁλκῆς ἀσήμου δραχμῶν] → ὄντων ψελλίων (oder κλαλίων) ἀργυρῶν ζεύγων β ἑκάστου ὁλκῆς ἀσήμου δραχμῶν], S. Russo, I gioielli nei papiri, S. 38 und Anm. 53.