P. Got. ⇧
Zu datieren zwischen 591 und 602 n.Chr.; Herkunft wohl Arsinoites, R.S. Bagnall, K.A. Worp, Regnal Formulas S. 61.
ist nicht ein theologisches Fragment, sondern Anfang einer byzantinischen Urkunde, Bell, The Classical Review 43 (1929), 237.
1-2
→ [† ἐν ὀνόματι τοῦ κυρίου καὶ δεσπ]ότου ᾽Ιησοῦ Χρισ[τοῦ | τοῦ θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν, βασ]ιλείας κτλ. (vgl. B.L. 2.2, S. 70) (nach einem Photo), R.S. Bagnall, K.A. Worp, B.A.S.P. 17 (1980), S. 108.
3
Die Erg. Φλ(αουίου) (B.L. 2.2, S. 70) → ἡμῶν δεσπότου Φλ(αουίου), R.S. Bagnall, K.A. Worp, B.A.S.P. 17 (1980), S. 108.
2/3
L. βασι]λείας τος θειοτ[άτου Φλ(αουίου) Μαυρικίου] Τ̣ιβερίου τοῡ αἰωνί[ου Αὐγούστου, Schubart, Gnomon 6 (1930), 611.
3-4
Die Erg. αἰωνί[ου Αὐγούστου | --- (B.L. 2.2, S. 70) → αἰων[ίου | Αὐγούστου αὐτοκράτορος, R.S. Bagnall, K.A. Worp, B.A.S.P. 17 (1980), S. 108.