B.G.U. 3 ⇧
Zu datieren: zwischen 1.5.582 und 1.5.583 n.Chr., R.S. Bagnall, K.A. Worp, Z.P.E. 56 (1984), S. 128.
(2. H.) † Πιπ̣οῦ̣ς̣Λ̣ιλ̣οῦτος [. .] κτλ. Pl. briefl., laut Orig. (nicht Λολοῦτος, BGU. III S. 8).
4
συμβροχι.ω̣[ (viell. eine Form von συμβροχίζω, vgl. B.L. 8, S. 36) → wohl συμβροχικ̣ῷ̣ [ἀβροχικῷ, P.J. Sijpesteijn, P.Th.J. de Wit, Tyche 7 (1992), S. 59, Anm. zu Z. 16.
14-15
Zu erg.: entweder Φλ. Τιβερίου Νέου Κωνσταντίνου] und (Z. 15) ἔτους τ[ετάρτου oder Φλ. Μαυρικίου Τιβερίου] und (Z. 15) ἔτους π[ρώτου, R.S. Bagnall, K.A. Worp, Z.P.E. 56 (1984), S. 127-128.
28-29
Weil die Wendung μεμίσθωμαι πάντα ὡς πρόκ(ειται) sonst nicht belegt ist, ist eher ὁ προκ(είμενος) μεμίσθωμαι Objekt (e.g. τὰ προγεγρ(άμμενα) μέρη) πάντα κ.τ.λ. zu erg., K.A. Worp, briefl.
28
Πιποὐς → Πιηοῦς (nach einem Photo), R.S. Bagnall, K.A. Worp, Z.P.E. 56 (1984), S. 128, Anm. 1.
30
Nach μ̣[αρτυρῶ (B.L. 9, S. 23) wohl zu erg.: τῇ μισθώσει ἀκούσας παρὰ τοῦ θεμένου, N. Litinas, Archiv 41 (1995), S. 78.