πρὸ παντὸς πολλο̣ῦ̣ ἀσπά|ζομαι εὐχόμενος υἱαί|νειν ἐπὶ μήκιστᾳ χρό|νον → πρὸ παντὸς πολλά σε̣ ἀσπά|ζομαι εὐχόμενος υἱαί|νειν (l. ὑγιαίνεν) ἐπὶ μήκιστο̣ν χρό|νον (nach dem Photo), N. Gonis, Z.P.E. 142 (2003), S. 167-168.