Δ̣α̣νυρί[ο]υ̣ → Σενυρίου, P.J. Sijpesteijn, J.Jur.P. 22 (1992), S. 62 (nach dem Mikrofilm); Σενύριος ist aber nur als Frauenname bezeugt (gegen D. Foraboschi, Onomasticon, s.v. ᾽Ιβείωνος Σενύριος, vgl. B.L. 6, S. 151 und B.L. 7, S. 201 zu S.B. 6. 9022 (15)) undΣε ist auf dem Mikrofilm schwer zu lesen, N. Kruit.