Vl. Καῖσαρ [ἔλθοις … ἀνακληθήτω (oder ἀναγορευθήτω) θεὸς Καῖσαρ Οῦεσπ]α[σ]ιανὸς, P. Jouguet, Mél. A. Ernout S. 204-5 und 210.