τὸ δὲ σί(του) π̣ᾶ̣ν καὶ σ̣<ῶ>ο̣ν βασταχὲν ε..[ → τὸ δὲ δῖγμα ἀκέρεο̣ν (l. δεῖγμα ἀκέραιον) βασταχέν κ̣α̣ὶ̣ σ̣υ̣μ̣[βληθέν und zu einer möglichen Erg. am Ende vgl. P.J. Sijpesteijn, Chr.d’Ég. 69 (1994), S. 134 (am Original).