ἐπικ(αλούμενον) → `ἐπικ(αλούμενον)´ ὁ τοῦ (l. τὸν τοῦ), H.C. Youtie, Z.P.E. 17 (1975), S. 222 u. Anm. 2 und P.J. Sijpesteijn, Z.P.E. 34 (1979), S. 126.