Αἰῶν ὁ κολλη|τίωνος καί (vgl. B.L. 3, S. 8 und B.L. 7, S. 10) → Αἰωνοκολλη|τίων, ὅς καί (oder viell. in gleichem Sinn ἀὶ (l. ἀεὶ) ὢν ὁ κολλητίων, ὅς), J. Rea, Z.P.E. 96 (1993), S. 134.