τοῦβίο[υ, προειλόμην σοι] || [λόγον διδ] όναι, εἰ καὶ παρατυχόντα μοι νοση[λεύοντα] |[καὶ παρα]μυθούμενον καὶ προτρέποντα δι [αναπαύεσθαι] | [σχεδὸν δόξω ἀ]δικεῖν, ὡς̣ ευρ̣ον, καὶ ἀπὸ τοιού̣[των σοι] | [περὶ ἐμαυ-τοῦ γρά]ψ̣ω, οὐ μὰ Δε[ί᾽;] ὡ̣ς φ[ο]ρτικὸν λόγο [ν τεχνάζων παρ᾽] | [ἀλή]θ̣[ε]ι̣αν, [ἀλλ᾽] αὐτῶν τῶν πραγμάτων Bücheler, Rhein. Mus. 56 (1901) S. 326 f. Vgl. dazu Crönerts Ergänzungen, Archiv II S. 364.