αὐλαμη καὶ ἀκίνδυ[νον καὶ ἀνυπό]|[λογον ….]τ̣ει ἤτε ἐν ᾧ βούλεσθε τούτῳ → ἀβλαβῆ καὶ ἀκίνδυ[νον ὁπόταν βουλη]θ̣είητε ἐν ᾧ βούλεσθε τόπῳ, vgl. G.M. Parássoglou, Hellenika 30 (1977-1978), S. 71-72; D. Hagedorn, Z.P.E. 28 (1978), S. 284 und J. Gascou, Chr.d’Ég. 52 (1977), S. 366.