κο<μ>μερκίω̣[ν (vgl. B.L. 9, S. 308) → κομερκια̣[ρίων, l. κομμ-, P.J. Sijpesteijn, Chr.d’Ég. 66 (1991), S. 280-281 zu B.G.U. 3. 972 (am Original geprüft von G. Poethke).