ἐ̣ν̣ τῇ Δρυμειτί(δι) διώ(ρυγι) ε̣ἴ̣ρ̣γ̣α̣σ̣τ̣α̣ι̣ (oder viell. ἠ̣ρ̣γ̣(άσατο) τ̣ὴ̣ν̣ π̣ε̣ν̣θ̣(ήμερον), B.L. 7, S. 26) ὑ̣-(πέρ) → ε̣ἴ̣ρ̣γ̣(ασται) ἐ̣ν̣ Δρυμειτί(δος) διώ(ρυγι) ἐ̣[φ᾽] ἡ(μέρας) πέντε ὑπ(έρ), P.J. Sijpesteijn, Z.P.E. 103 (1994), S. 95, Anm. 3.