ἡγεμ(όνος) [καὶ] | Α̣ὐ̣ρ̣η̣λ̣ί̣ο̣υ̣ Ο̣ὐ̣η̣ρ̣ι̣α̣ν̣[οῦ] τ̣ο̣ῦ̣ ἡ̣[γε]μ̣(ονεύσαντος), P. Oxy. 36. 2762, (nach dem Original).