πλ(οίου) θεοῦ (B.L. 1, S. 265) → πλ(ινθουργὸς) θεοῦ (wie ed.pr., Anm. zur Z.); θεός stellt wahrscheinlich einen Ehrentitel für eine Person dar, P. Eirene 2. 15, Exkurs S. 118-119.