[προσφ(ωνοῦμεν) ὡ]ς πρόκ(ειται). Με[ → [ὑπατείας τῆ]ς προκ(ειμένης) Με[σορὴ, P. Oxy. 43. 3125, zu Z. 2 und P.J. Sijpesteijn, K.A. Worp, Z.P.E. 26 (1977), S. 282.