τῆς Θηβαίδος. ᾽α[γα]θῇ [τύ]χῃ, ἐ̣ [πὶ ῞Οο]υλίας Σ̣[εβα]στ[ῆς]. | ᾽Εξέδοτο κτλ. Wilcken, Zschr. Sav. 30 (1909) S. 505.