ναι διοικ( ) ναυβ( ) (δρ.) ιδ ∫ → γνη(σίων) δι- οικ(ήσεως) ναυβ(ίου) (δρ.) ιθ̣ [, P. Thmouis 1, S. 3, Anm. 5 (am Original). (und vgl. P. Thmouis 1, S. 33, Anm. 4).