ἐν καιρ[ῷ] τῆς α̣π̣α̣ → ἐν τῷ ιο[.]τη απα, viell. ἐν τῷ ἱο[ρ]τῇ (l. τῇ ἑορτῇ) ῎Απα, J. Gascou, Chr. d’Ég. 69 (1994), S. 182 (nach dem Photo); α̣π̣α̣: eher αν̣α-, B. Kramer, Archiv 40 (1994), S. 198.