τ̣ύπον [παρ᾽ ὑμῶν (oder περὶ τούτου) παριστά] |μενον ἐφ᾽ ἡμῖν [δοῦναι (oder προβῆναι), λογιώτατε], D. Simon, R.I.D.A. 18 (1971), S. 630, Anm. 26.