δια[κ]οῦ[σ]αι ἡ| [μᾶς κατ᾽] αὐτὸν κ[αὶ πρ]ὶ[ν ἐ]ξ̣έ̣|βη [ἐ]κδικ[ί]ας τυχεῖν → διακοῦσαι ἢ | [ ] αὐτὸν κ[αὶ . . . .(.)]ι̣[. .] . . | [ ]βη̣ [ . . ]ς ἐκδικ[ί]ας τυχεῖν, P.J. Sijpesteijn, Z.P.E. 56 (1984), S. 94.