Σπαρτασᾶς ῾Ηρακλουίου → wohl Σπαρτᾶς ἀπ(άτωρ) ῾Ηρακλοῦτος, vgl. die Ber. zu P. Berl.Leihg. 1. 4 Vo III, Z. 18, N. Kruit.