ἀ]νδ(ριάντος) [ἀ]νακ(εχρυσωμένου) → ἀ]νδ(ρῶν) [ἀ]νακ(εχωρηκότων), J. Shelton, Z.P.E. 80 (1990), S. 230, Anm. 6 und vgl. S. 237-238 und B. Palme, ᾽Απαιτητής S. 50, Anm. 185 (gegen B.L. 5, S. 163).