εἰς πρόσθ(εσιν) | [τιμ(ήν)] (B.L. 7, S. 292) → wohl εἰς πρόσθ(εσιν) | [ὑπ(ὲρ) τιμ(ῆς)] (vgl. ed.pr.), B. Palme, ᾽Απαιτητής S. 240, Anm. 78.