B.G.U. 3 ⇧
vgl. B.G.U. 13. 2237.
[. . .] ῾Ε̣[ρ]μίνῳ [στρατηγῷ ᾽Αρσινοΐτου ῾Ηρακλείδου μερίδος] | διὰ Π̣άππου γεν̣ο̣(μένου) διαδ̣[όχου | | καὶ Σερήνῳ κτλ. BGU. III S. 6.
Vl. entweder διὰ Π̣άππου γεν̣ο̣(μένου) <Amt>, διαδόχου oder διά Π̣άππου γυ̣μ̣ν̣(ασιαρχ( ), διαδόχου, H. Henne, Liste des stratèges S. 54 A. 3.
2
῾Ε̣[ρ]μίνῳ: es muß hier Οὐεγέτῳ gestanden haben (vgl. schon B.L. 7, S. 15), J. Whitehorne, Aufstieg und Niederg. der röm. Welt II 10, 1 S. 602, Anm. 21. (Nicht überprüfbar, weil der Papyrus verlorengegangen ist, G. Poethke, briefl.)
3
Viell. διὰ Π̣άππου γεγ̣υ̣(μνασιαρχηκότος) (vgl. B.L. 1, S. 73 und B.L. 3, S. 14), B.G.U. 13. 2238, Anm. zu Z. 3-4.
19
ε̣ . [. . .]α̣ς̣ ἐξη(ριθμηκὼς) συ̣(μφωνῶ) | κτλ. Sch. Pl. briefl., laut Orig.; anders BGU. III S. 6.