P. Col.Zen. 1 ⇧
4f.
Μένετ[ος. ὑ]πὸ τ[ούτου δ᾽ ουδὲ τὴν] ὀφειλομένην κεκομίσμεθα ουτε (l. οὐδὲ), ἀφ᾽οὗ χρόνου κεῖνος τετελεύτηκε[ν οὐδείς ἡμῖν?] ἀποδίδωσιν, G. Vitell, U. Wilcken, Archiv 11 (1935), S. 287.
7
οἷα ἂν α̣[ἰτήσωμέν σου] | βουληθέντος → οἶδ̣α γὰ̣[ρ ὅτι σοῦ] | βουληθέντος, D. Kaltsas, Tyche 25 (2010), p. 214–215.
8
δ̣[υνησόμεθα] statt δ[ιαγνωσόμεθα], G. Vitelli, U. Wilcken, Archiv 11 (1935), S. 287.