Tavolette Varie ⇧
Stammt, auf Grund der ῥυπαρὰ νομίσματα, wohl aus dem Arsinoites, P. Harrauer 60 Einl., S. 238-239 mit Anm. 23.
Herkunft: Hermopolites oder Herakleopolites, R.S. Bagnall – K.A. Worp, Chron. Systems 2, S. 296.
2
῎Απα Σίωνος → ᾽Απασίωνος, vgl. D. Montserrat, B.A.S.P. 31 (1994), S. 57, Anm. zu Z. 2, L.E. Tacoma.
4
πρὸς <σ>ὲ γραφομ(ένης) → {πρὸς} ἑγ<γ>ράφου, F. Morelli, ZPE 175 (2010), p. 209 n. 2.
8
εἰσ<ενεγ>κῆν (l. εἰσ<ενεγ>κεῖν) → εἱς κῆν (l. γῆν), F. Morelli, ZPE 175 (2010), p. 212.
9
με αθηνε τὰ πλοῖον (l. με <κ>αθεῖναι τὸ πλοῖον) → (l. με <ἑ>αθῆναι τό πλοῖον), F. Morelli, ZPE 175 (2010), p. 218.
9
με αθηνε, l. με <κ>αθεῖναι → μετ̣αθηνε, l. μεταθεῖναι (nach dem Photo), M.J. Luzzatto, Z.P.E. 114 (1996), S. 156.
10
δέκα ἡμεριῶν (ημεριον Pap.) → wohl δεκαημέριον (sc. πλοῖον), M.J. Luzzatto, Z.P.E. 114 (1996), S. 156.
10
ἡμεριον, l. ἡμερίων: wohl nicht von ἡμερία, sondern vom Diminutiv ἡμέριον, N. Gonis, Bibl.Orient. 62 (2005), S. 51.
11-12
ὁρᾷ με τον ναύ̣τ(ην) → ὁρᾷ μου τοῦ ναύτου, F. Morelli, ZPE 175 (2010), pp. 220-221.
13
ενος κερατιου (l. ἓν κεράτιον) → ἑνὸς κερατίου, F. Morelli, ZPE 175 (2010), p. 221.
14
ὁρᾷ σου του ἐμπωρου (l. ὁρᾷ σε τὸν ἔμπορον) → ὁρᾷ σου τοῦ ἐμπώρου, F. Morelli, ZPE 175 (2010), p. 221.
15-16
τῶν ἀπὸ | ἑπτακοσίων πεντήκοντα → τὰ ἀπὸ | ἑπτακοσίων πεντήκοντα, F. Morelli, ZPE 175 (2010), p. 220.
18
πωλῆσαι των γόμων → perhaps πωλῆσαι τοὺς γόμους, F. Morelli, ZPE 175 (2010), p. 221 n. 59.
21
ποδικας δυομένος (l. <ἀ>ποθήκας δυομένους) → <σ>πο<ν>δικὰς δυομένους (l. σπονδικὰ δεόμενα), F. Morelli, ZPE 175 (2010), p. 213.
Es handelt sich um ein Lehrermodell für den Schulgebrauch, das niemals vollständig konzipiert war, R. Duttenhöfer, Akten 21. Kongr. S. 248, Anm. 13.
4
με ist nicht zu tilgen, A. Jördens, Tyche 6 (1991), S. 232 und N. Kruit, Z.P.E. 94 (1992), S. 180.
6
οτα παρ εμου, l. <ἀπεσχηκ>ότα παρὰ σοῦ → ὄντα παρ᾽ ἐμοί, A. Jördens, Tyche 6 (1991), S. 232-233 mit Anm. 12 und N. Kruit, Z.P.E. 94 (1992), S. 180.Für πληρου l. wohl πλήρης, N. Kruit, Z.P.E. 94 (1992), S. 180 mit Anm. 37.
7
τῆς ἐν θεῷ → τῆς <σ>ὲν (l. σὺν) θεῷ (vgl. ed.pr., Komm.), D. Hagedorn bei N. Gonis, Z.P.E. 144 (2003), S. 188.
9-10
οξυ η οζζα|[ρα] → οξυ η οζζα|[ρια], l. ὄξη ἢ ὀζάρια, N. Kruit, Z.P.E. 94 (1992), S. 180 mit Anm. 39.
10
επι τω με τα προ( ) αλλξω και τα ιασα: l. ἐπὶ τῷ με τὰ προ(κείμενα) ἀλλ<ά>ξαι καὶ τὰ ἴ{α}σα <παρασχεῖν>, A. Jördens, Tyche 6 (1991), S. 232-233 mit Anm. 12 und N. Kruit, Z.P.E. 94 (1992), S. 180 mit Anm. 39.
7
ϩⲛ ἐ̣ν̣ά̣της ἰνδ(ικτίονος) → ϩⲛⲛⲁⲧⲏⲥ ⲓⲛⲇ(ⲓⲕⲧⲓⲱⲛⲟⲥ) i.e. Greek ἰνδικτίων, i.e. Greek ἔνατος, A. Delattre (from photo)
Die Datierung mit der diokletianischen Ära wird abgelehnt, L.S.B. MacCoull, K.A. Worp, Analecta Pap. 7 (1995), S. 162-163.
A VI 9
σ̄ξ̄ → σ ʃ (Abkürzung?), J. Rea, L.S.B. MacCoull, K.A. Worp, Analecta Pap. 7 (1995), S. 163 (am Original).
B III 6
σ̄ξ̄ᾱ → σ ʃ (Abkürzung?) α, J. Rea, L.S.B. MacCoull, K.A. Worp, Analecta Pap. 7 (1995), S. 163 (am Original).
11, 13, 17
ἀπὸ ἐπικ(ειμένων) ἰατρ(ῶν) (vgl. Anm. des Ed.) → wohl ἀπὸ ἐπικ(εκριμένων) ἰατρ(ῶν), vgl. οἱ δεδοκιμασμένοι ἰατροί in P. Fay. 106 P. van Minnen, briefl.; → ἀπὸ ᾽Επικ( ) ἰατρ(ός), unter Hinweis auf P. Oxy. 16. 1912, 103 und 1974, Z. 8, A.E. Hanson, Society for Ancient Medecine and Pharmacy Newsletter 18 (1990), S. 54, Anm. 1.