Εἰ ἔρρω[σαι καὶ τἄλλα σοι] | κατὰ λόγον ἐστίν, πολλὴ χάρις τοῖς [θεοῖς ἂν εἴηι, ἐρρώμεθα δὲ] | [καὶ α]ὐτοί. ᾽Εγὼ βουλόμενος Καλλίδ̣[ομον(?) ……….]|ταξα τῶν κτλ. Ziemann, De epistularum graec. formulis S. 307. Petr. III Seite XV zu 42 G, 4. Petr. III 42 G, 4.