Πινατ̣ί̣ω̣ν̣ κτλ. ὁμολογῶ → Πινουτίων μιμ̣ο̣ς̣ ἀξιωθεὶς ἔγρα | ψα ὑπὲρ αὐτῶν γράμματα μὴ ε̣ἰ̣ | δότων δηλαδὴ ὁμολογῶ, vgl. J. Gascou, Chr.d’Ég. 54 (1979), und K.A. Worp C.P.R. 9, S. 9; μιμ̣ο̣ς̣ → Ν̣ίλου (l. Νείλου), J.M. Diethart C.P.R. 10, S. 9 oder Λιλοῦτ(ος), J.M. Diethart, K.A. Worp, Byz.Not. S. 70.