κωμʱ͂(ν) (l. κωμῶν) Κ[(αρανίδος) Καινοῦ → κωμο-κ(ατοίκων) [Καινοῦ (nach einem Photo, am Original geprüft von G. Browne), P. Sorb. 2. 69, S. 45; zu κωμοκατοίκωn vgl. P. Sorb. 2. 69, S. 43-50.
κωμʱ͂(ν) (l. κωμῶν) Κ[(αρανίδος) Καινοῦ → κωμο-κ(ατοίκων) [Καινοῦ (nach einem Photo, am Original geprüft von G. Browne), P. Sorb. 2. 69, S. 45; zu κωμοκατοίκωn vgl. P. Sorb. 2. 69, S. 43-50.